Το 2023 έφυγε και μπορεί να μην ήταν από τις καλύτερες χρονιές στη μουσική, παρόλα αυτά ακούσαμε μερικά εξαιρετικά albums. 10 παραγωγοί του σταθμού, η Ματούλα, ToSofoPaidi, ο βα.αλ., ο ΠιΖήτα, η Κορίνα, η Εύη, ο Ανδρέας, ο Τρωγλοδύτης, o geosonic και ο Νίκος, παρουσιάζουν τους αγαπημένους τους δίσκους για το 2023
75 Dollar Bill – Power Failures
Από τους ελάχιστους μουσικούς που μπορούν να έχουν τη λέξη ροκ στην περιγραφή τους, χωρίς να είναι εξαιρετικά βαρετοί. Μαζί με το avant φυσικά.
Τρωγλοδύτης του Ήχου
Aaron Diehl Trio and the Knights, Mary Lou Williams – Zodiac Suite
Προτεινόμενο κομμάτι: Virgo. Κυκλοφόρησε 15 Σεπτέμβρη. Αισθαντικός, κλασικός, επαγγελματίας, άπαιχτος. Ο Άαρων Ντιλ μαζί με τους Ιππότες του παίζει Μέρι Λου Ουίλιαμς και η τρυφερότητα επανέρχεται ως εγγενές χαρακτηριστικό του απόκληρου. Τελευταία φορά αυτό είχε συμβεί στην επανεκτέλεση του Πόργκι εντ Μπες από τον Μάιλς.
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Achings – All These Shapes, All These Days
Ένα πολύ ιδιαίτερο ντεμπούτο άλμπουμ που πολύ φοβάμαι πως πέρασε απαρατήρητο. Για να σας προϊδεάσουμε όπως γράφουν και οι ίδιοι το ‘All These Shapes, All These Days’ αποτελεί ένα σημείο συνάντησης ανάμεσα σε 80’s classics όπως οι Cocteau Twins, η Kate Bush και οι Blondie από την μία και από indie rock bands όπως οι Van Pelt, οι Karate και δίχως αμφιβολία οι Slint από την άλλη.
geosonic (Night Stroll)
Alabaster DePlume – Come With Fierce Grace
Τζαζ, σόουλ, φανκ, spoken word, όλη η Μαύρη Παράδοση από έναν λευκό τύπο με καταγωγή τη Βόρεια Αγγλία. Μουσική ενσυναίσθησης και αγάπης.
Τρωγλοδύτης του Ήχου
The American Analog Set – For Forever
Το πρώτο album μετά από 18 χρόνια κυκλοφόρησαν φέτος οι American Analog Set με τον βαρύ τίτλο ‘For Forever’. Αυτή η κομψή μπάντα έφτιαξε έναν απολαυστικό δίσκο με μια πολύ όμορφη ηχητική παλέτα. Ευπρόσδεκτη επιστροφή!
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
Anna B Savage – In|Flux
Η 2η δισκογραφική δουλειά της Anna B Savage ήταν μια αποκάλυψη. Ένα βαθύ αλλά ζεστό άλμπουμ που σε αγκαλιάζει με τον ήχο του και που ακούγεται ξανά και ξανά.
ToSofoPaidi (blanketed by static)
The Armed – Perfect Saviors
Αν υπάρχει μια μπάντα που πρέπει να παρακολουθείς στις μέρες μας, αυτοί είναι οι The Armed. Πριν 2 χρόνια που έβγαλαν το ULTRAPOP νομίζαμε ότι έπιασαν το peak τους. Από ότι φαίνεται όμως, αυτή ήταν μόνο η αρχή.
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
The Art Ensemble Of Chicago – The Sixth Decade – From Paris To Paris (Live At Sons D’Hiver)
Τόσες δεκαετίες μετά έχουν μείνει πλέον δύο, αλλά οι επιλογές των συνεργατών και η μεγάλη Μαύρη παράδοση είναι αρκετά ως προϋποθέσεις.
Τρωγλοδύτης του Ήχου
The Bandit Queen Of Sorrows – Where The Brave Run Free
Ενα album που προφανώς δε θα δείτε μάλλον σε καμία λίστα με τα “καλύτερα” της χρονιας, και αυτό γιατί έρχεται από ένα μουσικό και κοινωνικό περιθώριο για να πει ιστορίες από εκεί. Το ταλέντο της The Bandit Queen Of Sorrows είναι ότι το πετυχαίνει αυτο με έναν εύκολο και δύσκολο τρόπο ταυτόχρονα. Και κυρίως αποτελεσματικό. Από τη μια πετάει την γραφικότητα του περιθωρίου στα σκουπίδια και από την άλλη έρχεται με την απλότητα μιας καθημερινότητας γεμάτης απείρων δυσκολιών να μπει και να στρογγυλοκάτσει στο σαλόνι. Χωρίς να ρωτήσει.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
bar italia – Tracey Denim
Υπερπαραγωγική η μπάντα από το Λονδίνο μέσα στο 2023 με 2 μεγάλα albums. To πρώτο εκ των δυο, το ‘Tracey Denim’ μάλλον κερδίζει στα σημεία. Άντε να δούμε που θα φτάσουν αυτά τα παιδιά…
geosonic (Night Stroll)
Οι λονδρέζοι Bar Italia φαίνεται να έχουν βρει τον ήχο τους, όπως μας απέδειξαν το Μάιο με το Tracey Denim και μας επιβεβαίωσαν το Νοέμβριο με το The Twits. Κι αντί να ψάχνουμε τι μας θυμίζει ο ήχος τους, εμείς απολαύσαμε τις indie κιθάρες και τις φωνές του αγαπημένου trio να εναλλάσσονται και ανακαλύψαμε κομμάτια που έγιναν αγαπημένα.
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
Beach Fossils – Bunny
Το τελευταίο album της μπάντας από το Brooklyn της Νέας Υόρκης που μέσα στο νέο έτος θα γιορτάσει 15 χρόνια ενεργούς δράσης. Εδώ οι Beach Fossils μάλλον είναι πιο dreamy από ποτέ…
geosonic (Night Stroll)
Benefits – Nails
Στην Αγγλία, δεν είναι ασυνήθιστο κάποιοι κιθαριστικοί να παίζουν σε ένα δίσκο από πανκ ροκ μέχρι μπασταρδέματα των urban sounds που έχουν βγει από το Νησί τα τελευταία 35 χρόνια – μίξη dubstep, trip/hip hop μαζί με αυτήν την postBRexitική ποίηση του δρόμου, με την προφορά που σε στέλνει σε φροντιστήριο για update. Εκπληκτικό ντεμπούτο, ας προσέχουν τα νώτα τους αυτά τα wanna be “working class” σχήματα στην Αγγλία, που φοβούνται να πουν δυο κουβέντες για όσα συμβαίνουν στη Δυτική Ασία…
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι)
Bonnie “Prince” Billy – Keeping Secrets Will Destroy You
Ο Will Oldham για πολλά, αν όχι όλα του τα χρόνια, έμοιαζε να μην είναι αυτό που θα λέγαμε ακριβώς συμφιλιωμένος με την έννοια του βιολογικού χρόνου του, κάτι που με έναν τρόπο ίσως να δημιουργούσε απόσταση σε κάποιους ακροατές. Τώρα καθώς μεγαλώνει, με έναν περίεργό, ή και όχι τρόπο, βγαίνει ενας συγκερασμός, μία συνάντηση, ίσως μια συμφιλίωση, και μουσικά και στιχουργικά. Και αυτό πέραν του να είναι όμορφο στην περσόνα του Bonnie “Prince” Billie γίνεται και ουσιαστικό.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
boygenius – The Record
Ίσως το the record να είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς. Οι Julien Baker, Lucy Dacus και Phoebe Bridgers εκτός του να βγάλουν ένα αριστουργηματικό album, εκτός του να πιάνουν θέματα όχι απλά με ενδιαφέροντα τρόπο αλλά ενίοτε και με ριζοσπαστικό τρόπο, η ίδια τους η παρουσία αποτελεί και μια κριτική σε έναν μουσικό και καλλιτεχνικό κόσμο όπου το μέτρο και το μέγεθος καθορίζεται καταρχήν από τους άντρες. Και το ακόμα πιο ουσιαστικό είναι ότι αυτό δε γίνεται με καταγγελτικό τρόπο μόνο αλλα και με χιούμορ, σάτιρα, ειρωνία σε ένα πολύ όμορφο ύφος ενδυνάμωσης. Όλων μας.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
Επιτέλους, ο πρώτος Full LP δίσκος για την υπέροχη τριάδα των κυρίων με τις κιθάρες: Julian Baker {ευχαριστίες στην εκπομπή Ανθρακωρηχείο που μου τη σύστησε προ πολλών ετών), Phoebe Bridgers, Lucy Dacus. Έχουν μέσα κάποια ασυνήθιστα τραγούδια (π.χ. το εναρκτήριο του δίσκου, είναι αχρείαστο), αλλά στο τέλος της…ημέρας, η ακρόαση του δίσκου είναι εκπληκτική! Δε ξέρω αν κάποιος φωστήρας θα τις φέρει στη χώρα, αλλά είναι τόσο πιασάρικες μελωδίες, μα τόσο δεμένες οι φωνητικές τους ικανότητες όπως όμως και τόσο εξίσου υποτονικά λυπητερές κάποιες συνθέσεις τους και γενικά δίνουν ένα διαφορετικό τόνο σε όλη την indie σκηνή. Ας εκτεθώ! Τις αγαπώ…
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι)
Cash Savage And The Last Drinks – So This Is Love
Το “So This Is Love” το ανακάλυψα στα τέλη του 2023. Η Cash Savage ντύνει με την φωνή της μια παραγωγή με όμορφες κιθάρες και εξαιρετικό ρυθμό από την αρχή μέχρι το τέλος
ToSofoPaidi (blanketed by static)
The Clockworks – Exit Strategy
Σκάλωμα με την πρώτη ακρόαση! Το καλύτερο φετινό ντεμπούτο είναι από τα παιδιά από την Ιρλανδία που πήγαν στο Λονδίνο να “ενταχθούν” στο Crank Wave που δείχνει να κυριαρχεί στην πόλη. Καταιγιστικά τραγούδια από μια μπάντα που μπήκε για τα καλά στο ραντάρ της εκπομπής.
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
Ακούς την ίδια μέρα μια μπάντα που αγνοούσες σε 2 αγαπημένες εκπομπές του MusicSociety (Hanging In The Wire, Sleepless In Athens) και η σκέψη που έρχεται στο μυαλό είναι πως αυτοί οι τύποι μόνο τυχαίοι δεν μπορεί να είναι. Μετά την προσεκτική ακρόαση του δίσκου έρχεται η επιβεβαίωση. Πραγματικά τo ένα τραγούδι είναι καλύτερο από το άλλο. Μετά από ένα τέτοιο ντεμπούτο περιμένουμε πολλά από αυτούς τους Ιρλανδούς…
geosonic (Night Stroll)
David Eugene Edwards – Hyacinth
Ο Edwards επέστρεψε στον εσωτερικευμένο ήχο των Wovenhand δύο δεκαετιών πίσω και μας χάρισε έναν βαθιά προσωπικό και μυσταγωγικό δίσκο.
ToSofoPaidi (blanketed by static)
Data Fragments – Total Absence Of Light
Nα και μια επιλογή που δεν θα δείτε σε πολλές λίστες και ο λόγος είναι ο χρόνος κυκλοφορίας. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα λοιπόν, το δεύτερο LP των Data Fragments βρισκόταν στα δισκοπωλεία και στις αρχές του 2024 θα υπάρχει και σε ψηφιακή μορφή στην πλατφόρμα του Bandcamp. Με πρώην μέλη των Kωμωδία Θανάτου και των Human Puppets εδώ έχουμε αγνό, παλιομοδίτικο post punk. Όπως μας αρέσει! Σαν να βρισκόμαστε στο 1978 με κάποιο τρόπο…
geosonic (Night Stroll)
Deer Tick – Emotional Contracts
Οι Deer Tick αποφασισαν σε αυτο το album να αποτυπώσουν καλύτερα αυτό που βασικά είναι η μπάντα στις συναυλίες τους, ένα σύνολο δηλαδή γεμάτο ενέργεια, πάθος, ένταση και αρμονικό σύνολο με πολλές rock’n’roll, punk και soul δόσεις. Και πέραν του ότι το αποτέλεσμα τους δικαιώνει πλήρως, πέραν του ότι δικαιώνει και τα αυτιά του ακροατή κυρίως εξηγεί και επεξηγεί, για όσους έχουν απορίες ακόμα δηλ, το γιατί οι Deer Tick είναι μια μεγάλη μπάντα.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
dEUS – How To Replace It
Οι Βέλγοι δημιούργησαν ένα τυπικό -dEUS- άλμπουμ με πολυσυλλεκτικό ήχο και πολλές υπέροχες μουσικές στιγμές.
ToSofoPaidi (blanketed by static)
Echo Tides – Ανδρομέδα FM
Σε μια εγχώρια σκηνή που αναμετριέται ανάμεσα σε post-έντεχνο και story telling post hip hop {sic!} με την πιτσιρικαρία (ΝΑΙ ΡΕ, είμαι στη Gen X και θα γελάγαμε αν βλέπαμε το 80% των αγορακίων να ντύνονται σαν μαλακισμένα σκλαβάκια μαφιόζων), τέτοιες παραγωγές είναι ένα χάρμα. Mελωδίες ενδιαφέρουσες, (ελληνικά) φωνητικά θελκτικά, στίχοι που σε πάνε μισό βήμα πίσω, ίσως και μπρος… Ισορροπημένη χρήση electronics, δε ξέρω πώς να σας πείσω ν΄ακούσετε αυτόν το δίσκο.
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι)
Eddie Dark – Λουλούδια
Ένας δίσκος της αγαπημένης Geheimnis Records (όπως και στην περίπτωση των Data Fragments) σίγουρα προϊδεάζει θετικά, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Όπως λέει και ο ίδιος ο Νικόλας ‘Ένας δίσκος για τον έρωτα, 10 κομμάτια για εσένα. Ηχογραφήθηκε στην Αθήνα κατά την διάρκεια πένθους’. Τραγούδια που ύστερα από μερικές ακροάσεις καρφώνονται στο μυαλό…
geosonic (Night Stroll)
Eric Wubbels – If and Only If
Προτεινόμενο κομμάτι: IV. spiral canon. Κυκλοφόρησε την 1η Νοέμβρη σε περιορισμένο αριθμό 200 υπογεγραμμένων αριθμητικά αντιτύπων. Ένα έργο που γραφόταν για δύο χρόνια (2018-19) και ηχογραφήθηκε ζωντανα τον Δεκέμβρη του 2020 στο Νιου Χέιβεν. Ένα συνεχές ντρόνι εγχόρδων που διακόπτεται ενίοτε βίαια από ένα πιάνο που αναζητά την τονικότητα. Θόρυβος είναι και πρέπει να τον φοβάσαι. Εξαίσιο!
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Explosions in the Sky – End
Ένα άλμπουμ με θέμα το “τέλος” σε δυστοπικές εποχές. Οι Explosions in the Sky έπιασαν την αίσθηση της εποχής μας και την μετέτρεψαν σε ήχο, παρουσιάζοντας ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.
ToSofoPaidi (blanketed by static)
EYES – Congratulations
Τα αυτιά πάντα είναι ανοιχτά προς τη Δανία. Ύστερα από τους Ιcage (τεράστια η παρακμή τους, πλήθος συγκροτημάτων σε πιο σκληρές αποχρώσεις, δίνουν δισκάρες. Οι Eyes παίρνουν όλον τον πλούτο του hardcore με τα δεκάδες aubgenres του και βγάζουν δίσκο για moshpit(που θα έγραφαν κι οι μουσικογραφιάδες…). Τελικά η πώρωση γράφεται με –ω; Αν ναι, εδώ όντως μιλάμε για τέτοια!
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι)
Fiddlehead – Death is Nothing to Us
Τρίτη full LP δουλειά για τους Βοστονέζους. Τίποτα λιγότερο από αυτό που περιμέναμε. Απλά ωρίμασαν, βίωσαν γεγονότα δυσάρεστα (η στιχουργική επάρκεια του τραγουδιστή Pat Flynn είναι αδιαμφισβήτητη) και κάπως έτσι ολοκληρώνεται μια θεματική τριλογία για το πένθος, την κατάθλιψη και την αποφασιστικότητα να προχωρήσουμε μπροστά στην απώλεια. Η αξία τους σαν μια εναλλακτική «τραγουδοποιία» θα εκτιμηθεί στο μέλλον, είμαι βέβαιος.
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι)
Frank Zappa – Funky Nothingness
Προτεινόμενο κομμάτι: Sharleena (1970 Record Plant Mix). Κυκλοφόρησε 30 Ιουνίου. Θα αρκούσε απλά ότι είναι ακυκλοφόρητο υλικό του θείου από την εποχή αμέσως μετά την ηχογράφηση του Χοτ Ρατς και έως εκείνη του Τσάνγκας Ρεβέντζ. Μιλάμε από το φθινόπωρο του 1969 έως και την άνοιξη του 1970. Και ίσως τελικά απλά αρκεί. (Μάλλον ο πιο μπλουζίστικος -με την ευρεία έννοια- δίσκος του Ζάππα).
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Grian Chatten – Chaos For The Fly
Το ντεμπούτο άλμπουμ του frontman των Fontaines D.C. ήταν από μόνο του γεγονός. Δεν ξέρω ακριβώς τι έπρεπε να περιμένουμε, όμως ο δίσκος είναι πολύ ωραίος παρόλο που κινείται σε διαφορετικά μουσικά μονοπάτια από αυτά που μας έχει συνηθίσει η αγαπημένη μπάντα από το Δουβλίνο. Είναι και αυτή η φωνή που μας δημιουργεί τόσο δυνατά συναισθήματα…
geosonic (Night Stroll)
Ανυπομονούσαμε για την κυκλοφορία του Chaos for the fly από τη στιγμή που πρωτοακούσαμε το Score τον Απρίλη και δεν σταμάτησε να παίζει σε ακουστικά και ηχεία όλους τους μήνες που ακολούθησαν.
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
Hotel Lux – Hands Across the Creek
Όταν ένας πολύ καλός δίσκος βγαίνει το Γενάρη, είναι πολύ σύνηθες να είναι ο δίσκος που καταλήγεις να έχεις ακούσει περισσότερο στο τέλος της χρονιάς. Μια ακόμα μπάντα του Λονδρέζικου Crank Wave, ανακατεύουν πανέμορφα το post punk με το indie rock σε μερικά φοβερά τραγούδια, είτε παίζουν πιο δυνατά είτε παίζουν μπαλάντες.
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
ISON – Stars & Embers
Ο δίσκος που άκουσα τα περισσότερα βράδια φέτος. Ένας μαγικός συνδυασμός από drones, post rock, ethereal wave και μια gothic αισθητική.
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
Jaimie Branch – Fly or Die Fly or Die Fly or Die ((world war))
Ηχογραφημένος λίγους μήνες πριν απ’ τον πρόωρο θάνατό της Jaimie Branch, αυτός ο δίσκος βρίσκει την ταλαντούχα τρομπετίστρια να φτιάχνει μια φιλόδοξη σουίτα τραγουδιών με απίστευτη ζωντάνια. Είναι δύσκολο να ακούσεις τον δίσκο και να μην σκεφτείς την απουσία της και πού θα μπορούσε να την οδηγήσει το ταλέντο της. Σε κάθε περίπτωση είναι ένα πολύ ωραίο τελευταίο κεφάλαιο στην καριέρα της και μια ουσιαστική προσθήκη στην σύγχρονη τζαζ.
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
H Jaimie Branch επανήλθε το 2023 με την τελευταία και ωριμότερη εκδοχή του “Fly or Die” για να κατακτήσει τον κόσμο, πριν “πετάξει” οριστικά με την τρομπέτα της κάπου πέρα από το Βόρειο Σέλας.
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
Jeff Rosenstock – HELLMODE
Πειραματική epic pop punk και σκέτο πολύ καλό χάος. Αυτό. Να πάτε να το ακουσετε.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
John Fahey – Proofs & Refutations
Ακυκλοφόρητο υλικό, που ήρθε ως έκπληξη, για τον τεράστιο (και μεγάλη προσωπική αγάπη) Fahey.
Τρωγλοδύτης του Ήχου
Joy Oladokun – Proof Of Life
Το Proof Of Life είναι ένα album που έρχεται να μιλήσει και να εκφράσει το πως βιώνουμε την ίδια τη ζωή στο σύνολο της και πως “αποδεικνύουμε” ότι ζήσαμε. Γύρω από αυτό το θέμα έχει φτιαχτεί όλο το album και η μεγάλη του δύναμη και ορμή είναι ότι δεν προσπαθεί να καταλάβει τις καλές στιγμές του φαινομένου ύπαρξη, αλλά και τις τελείως παράλογες, άσχημες, δύσκολες και επίπονες. H Joy Oladokun αγκαλιάζει την ύπαρξη καταρχήν ως τέτοια στο σύνολο της ενώ και ενώ μουσικά η ίδια λέει ότι προσπαθούσε να φανταστεί τι θα γινόταν αν οι Beach Boys συναντούσαν τους Radiohead, πολύ φοβόμαστε ότι τελικά οι Beach Boys συνάντησαν το Νίτσε.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
ΚΕΝ mode – Void
Ύστερα από το Νull του 2022, οι Καναδοί “θορυβώδεις post-…” έκαναν πάλι το θαύμα τους. Δίσκος που σε πιάνει από το λαιμό, το κεφάλι, τα χέρια και τα πόδια και σε βάζει στο κλίμα του. Σε κάποια μέσα περιγράφεται ως «οδυνηρός δίσκος». Ουδεμία αντίρρηση, ποιος είπε εξάλλου πως η οδύνη δεν είναι κινητήριος δύναμη στις υστεροκαπιταλιστικές κοινωνίες;
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι)
Lael Neale – Star Eaters Delight
Προτεινόμενο κομμάτι: In Verona. Και τούτος ο δίσκος 21η Απριλίου βγήκε.Τέλειο για πάρτι. Ωραίο για χαλαρό βραδάκι. Διεγερτικό το πρωί. Όμορφοι ευαίσθητοι δίσκοι με τσαγανό. Η τύπισσα γνωρίζει το παρελθόν γι’ αυτό δεν την φοβίζει το μέλλον. Έχουμε ξεμάθει να χορεύουμε και η Νηλ δεν το συγχωρεί αυτό. Πρέπει απλώς να επανεφεύρουμε την αρμονία. Το πρώτο βήμα είναι εδώ.
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Lanterns on the Lake – Versions of Us
Όταν ξεκινάς την αναζήτηση μιας απάντησης στο “αν μπορείς να αλλάξεις ή θα επαναλαμβάνεις για πάντα τα ίδια λάθη” και το άλμπουμ που προκύπτει είναι αισόδοξο και δυναμικό, τότε το δημιούργημα σου αξίζει πολλές ακροάσεις. Οι Lanterns on the Lake τα κατάφεραν και το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό.
ToSofoPaidi (blanketed by static)
Είναι κάποιες μπάντες που δεν έχουν βγάλει ούτε ένα κακό τραγούδι. Στο Versions of Us οι Lanterns on the Lake έβγαλαν τον καλύτερο δίσκο τους μέχρι τώρα. Η φωνή της Hazel Wilde προφανώς πρωταγωνιστεί, αλλά όλη η “δουλειά” γίνεται από πίσω με όλα τα όργανα (κιθάρα, μπάσο, πιάνο, μεταλλόφωνο, βιολί, τσέλο, μαντολίνο) να χτίζουν ένα πολύ βαθύ ήχο.
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
The Lemon Twigs – Everything Harmony
Προτεινόμενο κομμάτι: Every Day Is The Worst Day Of My Life. Ανεκτίμητο διαμάντι της εναλλακτικής κιθαριστικής ποπ. Τα αδέλφια Ντ’Αντάριο στα χνάρια των Σάιμον εντ Γκαρφάνκελ αλλά με την καθοδήγηση του Ρόμπερτ Σμιθ και του Κουίνσι Τζόουνς. Φολκ, μπαρόκ βελούδινο ρομάντζο που βγάζει τα λεφτά του. Καλά λεφτά. Βγήκε σίνκο ντε μάγιο.
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Lewsberg – Out and About
Το ‘Out and About’, το 4ο album απ’ το Ολλανδικό κουαρτέτο Lewsberg είναι ελαφρώς μελαγχολικό, αλλά με πολύ ωραία αισθητική. Οι Velvet Underground είναι το προφανές υπόβαθρο, ωστόσο υπάρχει μια καθαρή ματιά που ξεχωρίζει τον ήχο τους.
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
Little Simz – No Thank You
Κυκλοφόρησε, καθόλου τυχαία στην εταιρία των Sault, σίγουρα από τις σημαντικότερες αγγλίδες ραπερς στο τώρα.
Τρωγλοδύτης του Ήχου
Manolis Aggelakis /Antonis Livieratos – Distance / No Distance
Μεγάλοι μουσικοί και οι δυο και με την δική τους ξεχωριστή πορεία. Παρόλα αυτά ο καθένας έχει συμμετάσχει σε προσωπικά άλμπουμ του άλλου, έχουν συνεργαστεί στους Illegal Operation και εδώ είναι ξανά μαζί. Στην συγκεκριμένη ηχογράφηση έχουμε τέσσερα μουσικά θέματα με διάρκεια μεγαλύτερη από οκτώ λεπτά το καθένα. Είναι γεγονός πως την περίοδο της πανδημίας η λέξη απόσταση απέκτησε ένα καινούργιο νόημα. Όπως γράφουν και οι μουσικοί ‘Αυτό το άλμπουμ είναι, κατά κάποιον τρόπο, το soundtrack της διαδικασίας συνειδητοποίησης από μεριάς μας αυτής της τεράστιας αλλαγής’.
geosonic (Night Stroll)
Marina Herlop – Pripyat
Σύγχρονος ηλεκτρονικός ήχος που εφάπτεται στον πειραματισμό. Υπήρξε αρκετά κολλητικό.
Τρωγλοδύτης του Ήχου
Margo Cilker – Valley of Heart’s Delight
H Μargo Cilker επιστρέφει μετά το προπέρσινο albums της να επιβεβαιώσει πλήρως αυτό που τότε είχαμε όλοι καταλάβει: πρόκειται για μια από τις πιο ενδιαφέρουσες, πολυσχιδείς και ταλαντούχες καλλιτέχνιδες της country και americana. Εδω η Cilker περιηγείται στο τοπίο της σύγχρονης Αμερικής σε όλα τα επίπεδα, από τη γεωγραφία μέχρι το συναίσθημα, και από την πολιτική και την οικονομία που αφήνει πίσω της ερείπια μέχρι απλά heartbreaking τραγούδια.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
Marnie Stern – The Comeback Kid
Σχεδόν σίγουρο πως θα υπάρχει δίσκος από μια τραγουδοποιό στη λίστα μου. Μα ποια είναι η κυρία; Δεν τη γνώριζα, νόμιζα πως ήταν δίσκος της Καναδέζικης μπάντας των Comeback Kid! Χαχα…έπαθα την πλάκα μου. Τι έβγαλε η κυρία; Έπειτα από απουσία δέκα ετών, δίσκο που ρέει άνετα, εντός 30 περίπου λεπτών. Με συνθέσεις πιασάρικες κι ανεβαστικές. Το λέμε indie; Noise/math rock; Punk; Μα έχει σημασία; Η τύπισα παίζει απίστευτα! Ο ρυθμός γρήγορος, επιδέξιο παίξιμο στην κιθάρα, η διάθεση κατάλληλα πωρωτική.
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι)
Maruja – Knocknarea
Το ντεμπούτο EP των Maruja όχι απλώς μας τράβηξε το βλέμμα, αλλά μας ταρακούνησε κιόλας. Το κουαρτέτο απ’ το Μάντσεστερ μας μετέφερε βαθιά στον κόσμο του και μας εισήγαγε σε μια διαδρομή αριστοτεχνικά και άψογα φτιαγμένη. Μια καταιγίδα κιθάρων, κρουστών και σαξοφώνου. Οι Maruja φτάνουν στην αιχμή του post-rock και της jazz punk με τον καλύτερο τρόπο.
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
Michael Spyres – Contra-Tenor
Προτεινόμενο κομμάτι: Latilla: “Se il mio paterno amore”. Κυκλοφόρησε την 21η Απριλίου. Η ολική επαναφορά του λαϊκού στοιχείου στην όπερα. Ο Σπάιρες είναι ο απόλυτος λαϊκός βάρδος. Κι ας μην είναι από τη Νότια Μακεδονία. Με έναν τρόπο αυτό που οι Καταστασιακοί θα ονόμαζαν μεταστροφή / εκτροπή-επανοικειοποίηση.
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Milford Graves, Arthur Doyle & Hugh Glover – Children of the forest
Ακυκλοφόρητες, ως τώρα, ηχογραφήσεις ενός τρίο που την ίδια χρονική περίοδο με αυτές, ηχογραφούσε το Babi, το σημαντικότερο ηχητικό ντοκουμέντο για τη free jazz στη μετά-Ayler εποχή.
Τρωγλοδύτης του Ήχου
Militarie Gun – Life under the Gun
Απίστευτα κεφάτος δίσκος. Παιχταράδες, με μια πιο poppy πιασάρικη διάθεση τούτοι δω με το αντιτουριστικό όνομα για μπάντα, παίζουν ακομπλεξάριστο πανκ περιλαμβάνοντας συνθέσεις καλύτερα δομημένες. Το ντεμπούτο LP (μετά από EP κτλ), της μπάντας από το LA μας προδιαθέτει για καλύτερα πράγματα…
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι)
Missy Mazzoli – Dark With Excessive Bright
Προτεινόμενο κομμάτι το ομότιτλο. Κυκλοφόρησε τον Μάρτιο. Οι αντιφάσεις της ύπαρξης εν τω γίγνεσθαι. Θα μπορούσε να ήταν όπερα ή ταινία τρόμου, Ωστόσο η Μίσι Ματσόλι είναι η πιο σύγχρονη κλασική. Ο Καραβάτζιο της μουσικής δωματίου.
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Moa Bones – Gimme a hand
Ο Moa Bones μας έφερε φέτος, μετά από πολυετή δισκογραφική αποχή, ένα άλμπουμ που δεν περιορίζεται στο γνωστό ύφος folk/americana, στο οποίο μας είχε συνηθίσει ο Έλληνας singer/songwriter, παρά αγκαλιάζει και πιο ηλεκτρονικούς, αλλά και κιθαριστικούς rock ήχους.
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
MOb – MOb1
Το Αθηναϊκό τζαζ τρίο των Mob κυκλοφόρησε την άνοιξη το ντεμπούτο album τους, το οποίο έσκασε σαν κομήτης στην πόλη μας. Μια δουλειά- αποκάλυψη για την εγχώρια τζαζ σκηνή, που δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιους ήχους. Ένας δυναμικός συνδυασμός avant- garde και jazz-punk.
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
Η αμοιβαία ακρόαση εκπομπών του MusicSociety, μου έχει ανοίξει ορίζοντες χρόνια τώρα. Τα εύσημά μου στην Ματούλα, που μέσω εκείνης της εκπομπής της μου έμαθε τους ντόπιους jazzy (αβάντ τζαζ μήπως ή ποστ πανκ/τζαζ…) ΜΟΒ.Ta τελευταία χρόνια είτε λόγω της άνθησης της καράgroovie τζαζ σύμπλευσης με το χιπ χοπ (από τις ΗΠΑ), είτε τη Λονδρέζικη, κυρίως, μπασταρδεμένη τζαζ με ποστπανκ αντίληψη, ταακούσματά μου θα πιάνουν αυτόν τον ήχο. Έτσι λοιπόν το ντεμπούτο των MOB είναι καταπληκτικό! Σε πιάνει…(οκ δε ξαναγράφω τα ίδια) και δε σε αφήνει ήσυχο. Σαξόφωνο άρρωστο με μπασογραμμή ανήσυχη, μιλάμε για δίσκο που κανονικά θα έπρεπε να φέρει τα πάνω κάτω. Ποιος ξέρει;
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι)
The Murder Capital – Gigi’s Recovery
Κάτι πολύ καλό συμβαίνει στο Δουβλίνο τα τελευταία χρόνια. Έχοντας σκάσει μύτη παράλληλα με τους Fontaines D.C το 2019, οι Murder capital δούλεψαν την οργή τους για 3 ½ χρόνια και επανήλθαν φέτος με το δεύτερο άλμπουμ τους, αρκετά πιο συνειδητοποιημένοι, για να μας θυμίσουν: “You can’t cross paths that aren’t yet built”!
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
The National – First Two Pages of Frankenstein
Αρκετά παραγωγικοί φέτος οι National οι οποίοι κυκλοφόρησαν 2 δίσκους. Το ‘First Two Pages of Frankenstein’ μπορεί να μην είναι κάτι καινούργιο και επαναστατικό, αλλά τα συναισθήματα που μου προκάλεσε είναι ζεστά, τα φωνητικά του Berninger εκφραστικά και οι μελωδίες τους όμορφες.
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
Ίσως η κορυφαία indie rock μπάντα την τελευταία δεκαετία. Η ποιότητα για μια ακόμα φορά ξεχειλίζει σε όλα τα κομμάτια του δίσκου. Ο Aaron Dessner και ο Matt Berninger αφού έβγαλαν τα προηγούμενα χρόνια κάποια solo albums τα οποία δεν ήταν άσχημα αλλά δεν ήταν και εξαιρετικά, μας δείχνουν ότι οι καλύτερες τους δημιουργίες είναι όταν συνεργάζονται.
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
The Necks – Travel
Σπουδαίο. Ζωντανά το Δεκέμβρη στο Ωδείο απέδειξαν πως η μουσική τους έχει πλήρως απομακρυνθεί από οτιδήποτε “τζαζ”.
Τρωγλοδύτης του Ήχου
Nick Shoulders – All Bad
Hillbilly country με μπόλικο yodelling και ακροαριστερές πολιτικές προεκτάσεις γίνεται; Από οτι φαίνεται ναι. Ο Nick Shoulders εκτός του να είναι λαλίστατος πολιτικά, εκτός του να είναι ένας εξαιρετικός εικαστικός καλλιτέχνης (όλο το artwork είναι δικό του), καταφέρνει να αναζωογονεί την hillbilly country, να βάζει με ωραίο και έντιμο τρόπο ένα punk πρόσημο εκεί που φαινομενικά μοιάζει να είναι αδύνατον να μπει και να προσφέρει μια εξαιρετική σε όλα τα επίπεδα δουλεια.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
No-Neck Blues Band – Niente Più Canzoni
Πάνω που λες πως η αναρχική (δικός μου ο χαρακτηρισμός) κολλεκτίβα από τη Ν.Υ. δεν έχει άλλες παρελθοντικές ηχογραφήσεις απο ταράτσες, καταλήψεις, κοινωνικούς χώρους και πλατειες, να άλλη μία. Και πάλι λίγο πριν σκάσουν οι μπάτσοι.
Τρωγλοδύτης του Ήχου
Orbital – Optical Delusion
Ο δίσκος που “υποχρέωσε” την εκπομπή να βγάλει για πρώτη φορά καλύτερο δίσκο της χρονιάς ένα δίσκο της ηλεκτρονικής μουσικής. 10 εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους κομμάτια στα οποία ακούς τα πάντα. Από το γνωστό ambient techno στυλ των Orbital μέχρι πιο IDM κομμάτια, retro electro σημεία αλλά και φανταστικά φωνητικά όπως της Anna B Savage και της Penelope Isles.
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
Peter Gabriel – i/o
Το απόλυτο comeback από έναν μοναδικό καλλιτέχνη. Ο Peter Gabriel μας παρουσίασε τις δύο όψεις του μουσικού του νομίσματος, με τον προσωπικό του ήχο και μια πηγαία αισιοδοξία να χαρακτηρίζει το i/o από την αρχή ως το τέλος του.
ToSofoPaidi (blanketed by static)
PJ Harvey – I Inside the Old Year Dying
Τα 7 χρόνια απουσίας της PJ Harvey ήταν αρκετά, αλλά το φετινό ‘I Inside the Old Year Dying’ μας αποζημίωσε. Ένα ατμοσφαιρικό, απόκοσμο και όμορφο ποιητικό έργο.
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
Η PJ Harvey έπιασε το νήμα από εκεί που το άφησε πριν 7 χρόνια, με μια δουλειά σε παρόμοιο ύφος, ίσως ελαφρά πιο εσωστρεφή αλλά πάντα ιδιαίτερη.
ToSofoPaidi (blanketed by static)
Η Polly Jean έχει σταματήσει πλέον να απευθύνεται σε όλους. Τα τελευταία albums της δεν έχουν χιτάκια, είναι πιο εσωστρεφή, πιο art rock. Ο φετινός της δίσκος ήταν ένα αριστούργημα.
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
Ένας δίσκος ατμοσφαιρικός, κατανυκτικός ή και απόκοσμος σε στιγμές, μια επίκληση στο συναίσθημα, γραμμένος με διάθεση ποιητική, ενσωματώνοντας στοιχεία φυσικά και μεταφυσικά, ερμηνευμένος ευλαβικά κι ενορχηστρωμένος με τρόπο που μόνο να εντείνει μπορεί τη σχεδόν μυστικιστική εμπειρία της ακρόασης.
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
Poison Ruïn – Härvest
Αδιανόητος δίσκος, θα μπορούσε να πει κανείς, αν δεν είχε ακούσει όμως κάποιους πιονέρους από τα Β.Α των ΗΠΑ συν δύο εγχώριες μπάντες που (δεν) μεγαλούργησαν στα μνημονιακά χρόνια. Εννοώ τους Tragedy και τους Αntimob & Ruined Families. Πού το κακό; Πουθενά! Αγαπάνε όλες οι παραπάνω μπάντες τους Wipers, εξάλλου. Οπότε η μπάντα από τη Φιλαδέλφεια προσθέτει διάφορα ενδιαφέροντα στοιχεία, ακόμη και μελωδικά intro με synths, φτιάχνει όμορφες μελωδίες ενίοτε με τα φωνητικά να μην το παρακάνουν.
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι)
Queens of the Stone Age – In Times New Roman…
Μετά από μια σειρά όχι και τόσο καλών δίσκων η μπάντα από το Seattle αποδεικνύει ότι έχει πολλά να δώσει ακόμα. Τα σχόλια για τα live τους ήταν απωθεωτικά. Από ότι φαίνεται ο δίσκος αυτός έφερε μια ανανέωση που χρειαζόταν αυτή η μπάντα αλλά και εμείς που βρίσκουμε πλέον όλο και πιο δύσκολα καλούς δίσκους στο γενικότερο alternative rock.
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
Rhiannon Giddens – You’re the one
Για τη Rhiannon Giddens πραγματικά δεν ξέρουμε τι να ξαναπούμε. Ταλαντούχα μουσικός, ιστορικός της μουσικής, απίστευτη τραγουδίστρια και συνολικά ήδη μια από τις εμβληματικές μορφές της τελευταίας δεκαετίας. Είναι από εκείνη τη στόφα καλλιτεχνών που ότι κάνει, με ένα τρόπο, είναι ταυτόχρονα απολύτως δικό της και όλου μα όλου όμως του πλανήτη. Δυστυχώς έχει βάλει τον πήχη ψηλά και με κάθε δουλειά της φαίνεται να τον βάζει ακόμα ψηλότερα. Και να αδιαφορεί πλήρως για όλα αυτα. Ευτυχώς.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
Slowdive – Everything Is Alive
Στο πρώτο άκουσμα το “Everything Is Alive” με εξέπληξε θετικά. Στο δεύτερο κατάλαβα πως το 5ο άλμπουμ των Slowdive δεν είναι …απλά καλό. Από κει και πέρα το κιθαριστικό ποτάμι των Άγγλων σε συνεπαίρνει και σε ταξιδεύει. Ίσως μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες τους ever.
ToSofoPaidi (blanketed by static)
Αισίως βρισκόμαστε στο 5 ο album της αγαπημένης μπάντας το οποίο ήρθε μετά από 6 ολόκληρα χρόνια από το προηγούμενο. Το σκηνικό εδώ είναι γνωστό. Σίγουρα όχι ό,τι καλύτερο έκαναν ποτέ, αλλά χωρίς αμφιβολία κάτι πολύ όμορφο.
geosonic (Night Stroll)
Ναι πλέον για μένα δε χωράει αμφιβολία, οι Slowdive έβγαλαν φέτος το δίσκο που ξεπέρασε το Souvlaki. Για κάποιο λόγο παρότι η μπάντα δεν έχει βγάλει τίποτα κακό, κανείς δεν περίμενε να βγάλουν τόσο καλό δίσκο, απλά σεβασμός!
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
Steven Schick, Weather Systems II – Soundlines: On Language and the Land
Προτεινόμενο κομμάτι: Vivian Fung: “The Ice Is Talking”. Τριπλό σιντί του αμερικανού περκασιονίστα Στίβεν Σάικ. Κυκλοφόρησε την 1η Δεκέμβρη. Ένας δίσκος που ξεκινάει με Ξενάκη και ακολουθεί η Βίβιαν Φανγκ. Ουάου! Όταν λέμε ότι ο πάγος μιλάει, φίλε, εννοούμε ουρλιάζει.
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Sun Foot – In the Baleen
Χιούμορ, καμιά διάθεση σοβαροφάνειας, πειραματισμός, κιθάρες και διάφοροι άλλοι ήχοι.
Τρωγλοδύτης του Ήχου
Sunny War – Anarchist Gospel
H Sunny War, αφήνει κάπως πίσω της το folk punk παρελθόν της, για να στραφεί κάπως σε πιο στρωτούς ήχους προς την κατεύθυνση της folk americana. Στη New West πια και σε μια εξαιρετική παραγωγή του album, προσφέρει ένα χρονικό ουσιαστικά του τέλους μιας σχέσης αλλά με έναν τρόπο που μια punk άποψη και αισθητική μπορεί να δώσει: αυτή μιας ευρύτερης κοινωνικοπολιτικής συνθήκης μεσα στην οποία βιώνουν οι άνθρωποι ό,τι τους συμβαίνει. Και αυτό όχι απλά το κάνει καλά, το κάνει όπως πρέπει. Και αυτό το κάνει τέλειο.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
Sufjan Stevens – Javelin
Παλιός καλός Sufjan Stevens, θα έλεγε κανείς. Συναισθηματικός έως και συγκινητικός, ο Sufjan Stevens επέστρεψε με το Javelin, ένα καταφύγιο για τις στιγμές εκείνες που αποζητάμε γαλήνη, αγάπη, αλλά και συμπόνοια.
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
The Τubs – Dead Meat
Το ντεμπούτο LP των Tubs δείχνει πως τα παλικάρια από την Ουαλία έμαθαν πολλά από τη θητεία τους σε άλλες μπάντες. Πλέον ντύνουν τους σκοτεινούς τους στίχους με δίλεπτα punk ξεσπάσματα, folk rock μελωδίες, post punk κιθάρες και μελαγχολικό indie pop.
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
The Underground Youth – Nostalgia’s Glass
Πιστοί στον ήχο τους, οι The Underground Youth κυκλοφόρησαν το ενδέκατο άλμπουμ τους, Nostalgia’s Glass, τον Αύγουστο. Μελαγχολικό, σκοτεινό post-punk, με κάποιες δόσεις ψυχεδέλειας, δε θα απογοητεύσει τους φαν του είδους!
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
Wilco – Cousin
Η επιθυμία των Wilco για μια φρέσκια προοπτική μαζί με τις ιδέες της Cate Le Bon για το υλικό του νέου δίσκου, νομίζω ότι δημιούργησαν μια επιτυχημένη εξίσωση. Το 13ο studio album με τον τίτλο ‘Cousin’ μας δείχνει ότι οι Wilco δεν επαναπαύονται στις δάφνες τους και εδώ κατάφεραν να αναζωογονήσουν τον ήχο τους.
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
Ο Jeff Tweedy επιμένει να μη βάζει, ευτυχώς για μας, κώλο κάτω. Το 13ο album των Wilco, εκτός του ότι μας κάνει να αναρωτιόμαστε πόσο έχουμε μεγαλώσει και να χαιρόμαστε που αυτό συμβαίνει τουλάχιστον με τόσο καλή παρέα. Μετά το περσινό country album τους οι Wilco “επιστρέφουν” σε αυτό που κάνουν εξαιρετικά. Ένα ακόμα αριστουργηματικό album σε εξαιρετική παραγωγή της Cate Le Bon που βοηθά τη μπάντα να ξαναβρεί την πιο πειραματική του πλευρά με τον καλύτερο τρόπο. Όχι ότι χάθηκε και πολύ βέβαια ποτέ…
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
Wild Up – Julius Eastman, Vol. 3: If You’re So Smart, Why Aren’t You Rich?
Προτεινόμενο κομμάτι το ομότιτλο. Χαμένο έργο του 1977 από ένα χαμένο ταλέντο της μουσικής που κυκλοφόρησε η μουσική κολεκτίβα των Ουάιλντ Απ τον Ιουνη του 2023. Μινιμαλιστικό φρι-τζαζ αριστούργημα. Αυτιά ανοιχτά, μυαλά διάπλατα.
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Yo La Tengo – This Stupid World
Με 38 χρόνια στις πλάτες τους οι Yo La Tengo εξακολουθούν να είναι μια σταθερή κινητήρια δύναμη στην indie rock σκηνή και το This Stupid World (εύστοχος και επίκαιρος τίτλος) δείχνει πως το συγκρότημα τώρα στην 4η δεκαετία του συνεχίζει να είναι ανεπιτήδευτα καλό. Πολύ ωραίος δίσκος με τρυφερή και σκοτεινή ομορφιά.
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
Οι Yo La Tengo επανέρχονται για να ψηλαφίσουν με τα distortions στην κιθάρα τους το σκοτάδι που μας περιβάλλει και να δώσουν όλες τις σωστές απαντήσεις στις ερωτήσεις που δεν κάναμε. Γιατί μπορεί ο κόσμος αυτός να είναι κάποιες φορές σκοτεινός, αλλά είναι ο μόνος που έχουμε.
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
Γιώργος Καρράς – Ασκήσεις Απλότητας
Από το εξώφυλλο μέχρι τις μελωδίες, ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Γιώργου Καρρά μας υπενθυμίζει πως η ομορφιά είναι στην απλότητα. Δέκα ατμοσφαιρικές συνθέσεις εξαιρετικής ποιότητας, που σε μαγεύουν απ’ το πρώτο άκουσμα.
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
Ποιος θα περίμενε πως το δισκάκι «Υπέροχο Τίποτα» θα αποκτούσε συνέχεια κάπου 20 χρόνια μετά. Ευτυχώς θαύματα συμβαίνουν και μάλιστα με το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, καθώς ο Γιώργος Καρράς μας χάρισε ένα εξαιρετικό μουσικό ταξίδι.
ToSofoPaidi (blanketed by static)
Για όσους αγαπάμε τις Τρύπες, το 2023 είχε μια ευχάριστη είδηση στην αυγή της χρονιάς και μια δυσάρεστη στην δύση της. Ας μιλήσουμε όμως για αυτά που κάνουν χαρούμενους και όχι για αυτά που μας θλίβουν. Η δισκογραφική επιστροφή του Γιώργου Καρρά δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερο τίτλο. Δέκα ορχηστρικά κομμάτια χωρίς περίτεχνες ενορχηστρώσεις που δημιουργούν τόσο ιδιαίτερες ατμόσφαιρες!
geosonic (Night Stroll)
Παύλος Παυλίδης, Γιάννης Μαρκόπουλος – Πέρα από τη Θάλασσα
Προτεινόμενο κομμάτι: Η Ρόζα η Ναζιάρα. Σύνθι-ποπ και παράδοση. Κυκλοφόρησε στις 20 Γενάρη. 10 Ιούνη πέθανε ο Μαρκόπουλος. Ένας δίσκος με ένα αδιανόητο επίτευγμα: συνενώνει 5 γενιές. Ένας αιώνας μέσα στ’ αυτιά μας. Ξεκινά με τη σιωπηλή γενιά του ‘30 και τελειώνει στη τζενερέισον ζεντ της 1ης δεκαετίας του 21ου αιώνα.WTF? Τι ομορφιά! Πέρα από τη θάλασσα, πέρα από τα δάση βρήκα την αγάπη μου που την είχα χάσει.
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Συνοπτικά οι λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ για το 2023 ανά παραγωγό:
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
** εδώ η εκπομπή Hanging in the Wire με τα καλύτερα για το 2023
- Γιώργος Καρράς – Ασκήσεις Απλότητας
- The American Analog Set – For Forever
- Jaimie Branch – Fly or Die Fly or Die Fly or Die ((world war))
- Lewsberg – Out and About
- Maruja – Knocknarea
- MOb – MOb1
- The National – First Two Pages of Frankenstein
- PJ Harvey – I Inside The Old Year Dying
- Wilco – Cousin
- Yo La Tengo – This Stupid World
Τρωγλοδύτης του Ήχου (Τρωγλοδύτης του Ήχου)
** Χωρίς καμιά αξιολογική σειρά, περισσότερο ως προτάσεις παρά μετρήσιμα ως “καλύτερα”.
- Marina Herlop – Pripyat (PAN)
- Milford Graves, Arthur Doyle & Hugh Glover – Children of the forest (Black Editions Archive)
- The Necks – Travel (Northern Spy)
- The Art Ensemble Of Chicago – The Sixth Decade – From Paris To Paris (Live At Sons D’Hiver) (Rogueart)
- John Fahey – Proofs & Refutations (Drag City)
- 75 Dollar Bill – Power Failures (Karlrecords)
- Little Simz – No Thank You (Forever Living Originals)
- No-Neck Blues Band – Niente Più Canzoni (Daksina)
- Sun Foot – In the Baleen (Rocks in your Head Records, Mississipi Records)
- Alabaster DePlume – Come With Fierce Grace (International Anthem)
ToSofoPaidi (blanketed by static)
** εδώ η ανασκόπηση της εκπομπής blanketed by static για τα καλύτερα albums του 2023
- Anna B Savage – In|Flux
- Cash Savage And The Last Drinks – So This Is Love
- Dave Eugene Edwards – Hyacinth
- dEUS – How To Replace It
- Explosions in the Sky – End
- Lanterns of the Lake – Versions of Us
- Peter Gabriel – I/O
- PJ Harvey – I Inside The Old Year Dying
- Slowdive – Everything Is Alive
- Γιώργος Καρράς – Ασκήσεις απλότητας
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι στην Αθήνα)
** εδώ η εκπομπή Άγρυπνοι στην Αθήνα με τα καλύτερα για το 2023
top10 albums:
- 01 Orbital – Optical Delusion
- 02 Slowdive – Everything Is Alive
- 03 The Armed – Perfect Saviors
- 04 The National – First Two Pages of Frankenstein
- 05 PJ Harvey – I Inside the Old Year Dying
- 06 ISON – Stars & Embers
- 07 Lanterns on the Lake – Versions of Us
- 08 The Clockworks – Exit Strategy
- 09 Hotel Lux – Hands Across the Creek
- 10 Queens of the Stone Age – In Times New Roman…
best EP: Heartworms – A Comforting Notion
best OST: Tyler Bates, Joel J. Richard – John Wick: Chapter 4
best greek album: Γιώργος Καρράς – Ασκήσεις Απλότητας
best greek song: Stereo Nova x Iota Phi – Ίριδα
best songs:
- 01 The Armed – Patient Mind
- 02 Bar Italia – Changer
- 03 GracieHorse – What I’m Missing
- 04 Hotel Lux – Points Of View
- 05 Grian Chatten – Fairlies
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
- 01 Παύλος Παυλίδης, Γιάννης Μαρκόπουλος – Πέρα από τη Θάλασσα (United we Fly)
- 02 Lael Neale – Star Eaters Delight (Sub Pop Records)
- 03 The Lemon Twigs – Everything Harmony (Captured Tracks)
- 04 Frank Zappa – Funky Nothingness (Zappa Records)
- 05 Eric Wubbels – If and Only If, Josh Modney – violin; Mariel Roberts, cello; Eric Wubbels, piano (Carrier Records)
- 06 Aaron Diehl Trio and the Knights, Mary Lou Williams – Zodiac Suite – Eric Jacobsen, conductor (Mack Avenue Records)
- 07 Steven Schick, Weather Systems II – Soundlines: On Language and the Land (Islandia Music Records)
- 08 Missy Mazzoli – Dark With Excessive Bright – Peter Herresthal, violin; Bergen Philharmonic Orchestra; Arctic Philharmonic; Tim Weiss, James Gaffigan, conductors (Bis)
- 09 Wild Up – Julius Eastman, Vol. 3: If You’re So Smart, Why Aren’t You Rich? – Devonté Hynes and Adam Tendler, pianos (New Amsterdam)
- 10 Michael Spyres – Contra-Tenor – tenor; Il Pomo d’Oro; Francesco Corti, conductor (Erato)
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
** εδώ η ανασκόπηση της χρονιάς από το Ανθρακωρηχείο
- Margo Cilker – Valley of Heart’s Delight
- Sunny War – Anarchist Gospel
- Joy Oladokun – Proof Of Life
- boygenius – The Record
- Rhiannon Giddens – You’re the One
- Nick Shoulders – All Bad
- Wilco – Cousin
- Deer Tick – Emotional Contracts
- Bonnie “Prince” Billy – Keeping Secrets Will Destroy You
- The Bandit Queen Of Sorrows – Where The Brave Run Free
και ένα ακόμα που να πάτε να ακούσετε όπως και δήποτε!
Jeff Rosenstock – HELLMODE
geosonic (Night Stroll)
- Achings – All These Shapes, All These Days
- bar italia – Tracey Denim
- Beach Fossils – Bunny
- The Clockworks – Exit Strategy
- Data Fragments – Total Absence Of Light
- Eddie Dark – Λουλούδια
- Grian Chatten – Chaos For The Fly
- Manolis Aggelakis /Antonis Livieratos – Distance / No Distance
- Slowdive – Everything Is Alive
- Γιώργος Καρράς – Ασκήσεις Απλότητας
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
- bar italia – Tracey Denim
- Grian Chatten – Chaos For The Fly
- Jaimie Branch – Fly or Die Fly or Die Fly or Die ((world war))
- Moa Bones – Gimme a Hand
- PJ Harvey – I Inside the Old Year Dying
- Sufjan Stevens – Javelin
- The Murder Capital – Gigi’s recovery
- The Τubs-Dead meat
- The Underground Youth – Nostalgia’s Glass
- Yo La Tengo – This Stupid World
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι)
Αγαπημένα LP:
- 01 ΚΕΝ Mode – Void
- 02 Fiddlehead – Death is Nothing to Us
- 03 boygenius – The Record
- 04 Benefits – Nails
- 05 EYES – Congratulations
Aλφαβητικά κι άλλα… καλούδια:
- Echo Tides – Ανδρομέδα FM
- Marnie Stern – The Comeback Kid
- Militarie Gun – Life under the Gun
- MOb – MOb1
- Poison Ruïn – Härvest
Αγαπημένα Track (ή αλλιώς Kudos):
- JOHN (TIMES TWO) – Cote D’ Adur (A Life Diagrammatic)
- Ιncendiary – Rats in the Cellar (Change the Way You Think About Pain)
- Bouncing Souls – Back to Better (Ten Stories High)
Αγαπημένα EP:
- Heartworms – Α Confronting Nation
- Lambrini Girls – You‘re Welcome
- Scowl – Psychic Dance Routine
Αγαπημένο Guilty Pleasure: Blink 12 – One More Time
εδώ και μια λίστα με επιλογές τραγουδιών από τους περισσότερους δίσκους, καλή σας ακρόαση και ευχές για μια καλή μουσική χρονιά το 2024!