…Με αγωνία, στομαχόπονο και τόνους νικοτίνης, η Μαριλένα Σαλαμάνου καλοδέχτηκε τον -αργοπορημένο- Federico Aubele, το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου, σε μια έκτακτη (n)iceland εκπομπή.
Λιακάδα. Αγωνία. Απανωτά τσιγάρα στο μπαλκόνι. Η θάλασσα έχει γεμίσει μικρά ιστιοπλοϊκά σκαφάκια – ο κόμπος στο στομάχι όλο και μεγαλώνει.
«Hola Federico –τι θα έλεγες να ερχόσουν για συνέντευξη στο σταθμό μας;» Η μη ρεαλιστική, αυθόρμητη ερώτηση απωθήθηκε στο πίσω μέρος του μυαλού, ώσπου να πάρει απάντηση λίγες μέρες μετά… «Ευχαρίστως!»
Ακολούθησαν 5 μέρες γεμάτες χαρά αλλά και αγωνία… Πώς είναι να γνωρίζεις από κοντά έναν από τους πιο αγαπημένους σου καλλιτέχνες, που όλα αυτά τα χρόνια οι μελωδίες του αποτελούσαν την ιδανική παρέα στις ατελείωτες ώρες σε καταστρώματα πλοίων άγονης γραμμής αλλά και στις χειμωνίατικες βόλτες σου;
Σάββατο απόγευμα λοιπόν… Οι φίλοι από το σταθμό έχουν πάρει θέση. Ο Άλεξ περιμένει ανυπόμονα στο γκαραζ του ξενοδοχείου, ο Αντρέας έχει αναλάβει τον ήχο, ο Βασίλης, η ΣτέΛα, ο Χρήστος κάπου τριγύρω… Και ο Federico πουθενά! Κάθε φορά που άνοιγε η πόρτα του ασανσέρ περιμένοντας στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου… ανάσα βαθιά! Και ξαφνικά, σαν να λύθηκαν τα μάγια! Με την πρώτη αγκαλιά για το καλωσόρισμα, και τις κιθάρες να περιμένουν στο πάτωμα, για να μεταφερθουν μέσα από το κλειστό κέντρο της Αθήνας στο στούντιο του Μusic Society. Μπουλντόζες έξω από το σταθμό και τα λουστρίνια του Federico γεμίζουν σκόνη με το κιλό! Αλλά εκεί – παραμένει γλυκός… Σαν να μην είναι ο ίδιος άνθρωπος που γεμίζει συναυλιακούς χώρους στη Νέα Υορκη, στη Βαρκελώνη, στην Ουάσιγκτον. Κούπες με αχνιστό καφέ… Salud, y dinero y amor ! Τα 45 λεπτά της συνέντευξης περνάνε δίχως να το καταλάβω –σαν να μην υπήρξαν ποτέ.
– Τι γράφει στην πρώτη σελίδα στο “diario de viajes’’του;
– Γιατί Βερολίνο και γιατί Νο 13;
– Ποιά είναι η επόμενη πόλη που σκοπεύει να ζήσει;.Βασική προϋπόθεση να ξεκινάει απο B!
Στριμωγμένοι σε ένα αυτοκίνητο, κολλημένοι στην κίνηση της Λεωνίδoυ,
τους ξεναγούμε στην αστική γεωγραφία της Αθήνας. Kουβέντες για τoυς Raptures αλλά και τον Danger Mouse. Λίγες ώρες μετά, η σκέψη που κάνω, ενώ ο Federico
είναι το επίκεντρο της βραδιάς πάνω στη σκηνή του συναυλιακού χώρου…
Άραγε πρόλαβε να ξεσκονίσει τα λουστρίνια του;
Happiness is a warm gun.
Ακούστε τη συνέντευξη εδώ:
More Posts for Show: