Η επιστροφή του μουσικού μωσαϊκού από τις καλοκαιρινές διακοπές μας φέρνει ήχους από την Ελλάδα έως την Τζαμάικα.


  • Σπύρος Καλετσάνος (Noir)

Γιώργος Καρράς, Γιάννης Αγγελάκας – Είδα έναν άνθρωπο / “Υπέροχο Τίποτα”, 1993

Για τον Γιώργο Χριστιανάκη, μια διακριτική παρουσία -όπως τιτλοφορείται το προπέρσινο ντοκιμαντέρ της Τζίνας Γεωργιάδου, που ελπίζουμε να δούμε σύντομα- στη μουσική και το θέατρο, μπορούν να ειπωθούν πολλά. Ή και λίγα, άλλωστε το έργο του και η επιλογή του να είναι ταπεινός και ολιγόλογος, αφήνει χώρο στις δημιουργίες του να μιλήσουν. Από τη Θεσσαλονίκη των τελών της δεκαετίας του 70 ξεκινάει μια πορεία που πέρασε πολλά στάδια. Στις 19 του μήνα κλείνει τα 60 του και όπως διατεινόταν προ 20ετίας Όλα κάποτε τελειώνουν και ξαναρχίζουν. Σ’αυτή τη ζωή το …υπέροχο τίποτα, από τον παράδεισο (των Τρυπών) ως την κόλαση (του Ρεμπό) μας γεμίζει με αγάπη ότι μας (ανα)κινεί και όσα έχει πράξει ως τώρα ο Χριστιανάκης αποτελούν έναν θαυμαστό κόσμο. Ευχαριστούμε για τις περιπλανήσεις στην πύλη της άμμου.


Killah P (Παύλος Φύσσας) – Να γελάς / Ακυκλοφόρητο, 2008

Μα εγώ θέλω να βλέπω να γελάς, γιατί δεν μείνανε πολλά για μας, κόντρα μονάχα έτσι θα τους πας, αν σε βλέπουν να γελάς.


Ηχοτόπια – Αύριο θα φύγω / “Χωρίς ταχύτητα”, 2019

Όπως λένε και οι ίδιοι και είναι ακριβώς αυτό. Νουάρ αισθητική περασμένων δεκαετιών, που θα προσθέσω όσο μεγαλωνουμε μας μελαγχολούν. Εδώ στο ‘Αύριο θα φύγω’ με μια τραγική ειρωνεία μιας και κυκλοφόρησε το 2019, μας λένε “θα ερθουν καλύτερες μέρες”. Ίσως βέβαια δεν ήρθαν ακόμα.


Superstate – Yoga Town (feat. Graham Coxon & Valentina Pappalardo) / “Superstate”, 2021

Ο Graham Coxon των Blur ανακατεύεται σε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα τα τελευταία χρόνια. Το τελευταίο του μουσικό πρότζεκτ είναι ένα soundtrack για το sci-fi δυστοπικό κόμικ Superstate. Ένα τραγούδι για κάθε μία από τις 15 ιστορίες του κόμικ, με το Yoga Town να ξεχωρίζει.


Kit Sebastian – Pangea / “Mantra Moderne”, 2019

Ο πολυοργανίστας Kit Martin από την Γαλλία συναντά την Merve Erdem από την Ιστανμπούλ και οι δυο τους μεταφέρονται στο Λονδίνο δημιουργώντας ένα σύνολο τζαζ ήχων με έντονες επιρροές από την ανατολή.


Martha Reeves & the Vandellas – Nowhere to Run / “Dance Party”, 1965

Με τα κρούσματα να ανεβαίνουν σε εκθετικό ρυθμό, με την κυβέρνηση να συνεχίζει να χρησιμοποιεί τον κορωναϊό σαν μια τιτάνια ευκαιρία για περιστολή δικαιωμάτων, πως και από που να ξεφύγουμε.


Toots & The Maytals – Pomps And Pride / “Funky Kingston”, 1973

Προσπαθώντας να κρατήσω λίγο καλοκαίρι ακόμα…


Lee Scratch Perry + The Upsetters – Dub Revolution (Part 1) / “Arkology”, 1997

Ένα dub από τον νονό του είδους, που χάσαμε πρόσφατα. Μας έρχεται από το 1975 και το Studio Black Ark, όπου ηχογραφήθηκαν τα πιο εμπνευσμένα κομμάτια του πρωτοπόρου τζαμαϊκανού μουσικού παραγωγού.