Μια μικρή ιστορία (μου)… Πριν λίγες μέρες, έξι του Δεκέμβρη έγραφε το ημερολόγιο, είδα σε διάφορες αναρτήσεις στο internet «Πέρασαν 21 χρόνια χωρίς τον Παύλο…
Έτσι ακουγόταν: Ένας μικροσκοπικός ελέφαντας – γιατρόςΜιλαω πιο σιγόφωνα από ντροπή στο χιόνιΠερπατάω τα σκαλιά και αφού φτάσω και γδυθώ κοιτάζωΘυμάμαι ένα άσπρο σαν μπλάνκο…
Αυτή ήταν τραγουδίστρια. Επαγγελματίας. Αυτό ήταν ένα αυτί. Ερασιτέχνης. Μια μέρα συναντήθηκαν στο ίδιο σώμα χωρίς να ιδωθούν Και το αυτί έμεινε έκθαμβο όταν άκουσε…
“-Να στείλω ή να μη στείλω; -Τι; -Ένα μήνυμα. -Για ποιο λόγο; -Για να νιώσω.” Και κάπου εκεί ανάμεσα στις λέξεις που δε λες, ανοίγεις…
Σαν παιδί κι εγώ ονειρευόμουν πως θα γίνω πιλότος ή αστροναύτης. Το δωμάτιο γεμάτο αφίσες από αεροπλάνα και πλανήτες και πλάι στην φωτισμένη υδρόγειο, που…
Ντο_ υμπάι! Σκέφτεσαι να φύγεις για εκεί,γιατί δεν σε σηκώνει άλλο εδώ. Τι να σου πω.. Πολλές λέει οι ώρες δουλειάς,αλλά από φράγκα βασιλιάς. Αν…