Three Way Plane Mixtape – Τετάρτη 25/04 στις 23.30

ΔΑΜΟΣ (drums):

1. Black Sabbath – Supernaut: Η μεγαλύτερη επιρροή μου. Τους άκουσα πρώτη φορά όταν ήμουν στο Γυμνάσιο και θυμάμαι, χαρακτηριστικά, να γυρίζω τη κασσέτα που μου ‘χε δώσει συμμαθητής, ονόματι «διάφορα ροκ», διακοσμημένη με μικρές κιθάρες-αυτοκόλλητα, για να ακούσω ξανά και ξανά το “Supernaut”.
2. Led Zeppelin – Rock and Roll: Η σούπερ-μπάντα που τα ‘χε όλα, και τους θαυμάζω ακόμα για τη νοοτροπία τους (διαλύθηκαν όταν πέθανε η Τζονάρα, κάναν μόνο ένα live–reunion με τον Jason κ.α.). Το μόνο βιβλίο play–along για drums από μπάντα που έχω ξεπατώσει (και ξεπατώνω ακόμα…).
3. Queens of th Stone Αge – Walking on the sidewalks: Η πρώτη μου επαφή με stoner ήχο και ο λόγος που άρχισα να μπαίνω και σε post–rock–punk μονοπάτια.
4. Tower of Power – This type of funk: Η μόνη περίπτωση μπάντας που ήξερα τον drummer πρώτα και μετά άκουσα τη μπάντα. Μελετούσα με το δάσκαλο το Βαγγέλη (φιλιά) τον κο. Garibaldi και άκουσα μετά το Oakland Zone (με χάσανε για τρία μερόνυχτα, ήμουν στο υπόγειο όπου έχω τα τύμπανα, και έλιωνα να ακούω και να παίζω).
5. Rage Against the Machine – Sleep now in the fire: RATM και τα μυαλά στο πιάτο! Επίσης είναι μπάντα που γουστάρουμε πολύ και τα 3 αεροπλάνα.

ΓΙΑΝΝΗΣ (bass):

6. The Godfathers – Α Big Bad Beautiful Noise: Μία καινούργια κομματάρα από μία μπάντα που ακούω εδω και άπειρα χρόνια και απότι φαίνεται τα σπάνε ακόμα.
7. Social Distortion – Like an Outlaw: Μπορεί το Prison bound να είναι ο δεύτερος δίσκος τους αλλά ήδη έχουν αφήσει πίσω το ωμό punk του πρώτου δίσκου και βάζουν τα πρώτα rock‘n΄rock και country στοιχεία που καθόρισαν τον “cow punk” ήχο. Προσωπικά είναι ο αγαπημένος μου δίσκος από Social Distortion.
8. Stiff Little Fingers – Johnny Was: Είχα τόσο κόλλημα μικρός με αυτή τη μπάντα που είχα γράψει SLF στο jacket μου, μιας και δεν έβρισκα ραφτό.. χαχα Είπα να διαλέξω αυτό που είναι διασκευή Marley για να συμπριλάβουμε και τις reggae καταβολές μας.
9. Nirvana – D-7: Oι Nirvana διασκευάζουν Wipers… 2 μεγάλες αγάπες στην τιμή του ενός.
10. Nadin Shah – Holiday Destination: Ένα ωραίο κομματάκι που μου έχει κολλήσει τον τελευταίο καιρό. Επιρροή δε το λες.. αλλά ακούμε και ποπ καμιά φορά να ηρεμεί λίγο το αυτί.

ΣΤΡΑΤΟΣ (guitar & vocals):

11. Jimi Hendrix – Crosstown Traffic: Νομίζω πως απ’όλα τα ακούσματα είχα πριν αρχίσω να ακούω punk, o Hendrix, οι Sabbath και οι Led Zeppelin είναι τα μοναδικά που δε βαρέθηκα ποτέ. Κυρίως ο Hendrix όμως. Τι να λέμε για αυτό το κομάτι? Τρελό groove και μία κιθάρα στο ρεφραίν που δεν ακούγεται σα κιθάρα αλλά σαν ανθρώπινη φωνή. Προφανώς δεν έπαιζα καν κιθάρα τότε αλλά είχα δει Live του στην EΡΤ που έσπαγε και έκαιγε κιθάρες και είχα πάθει σοκ. Επίσης πρόσφατα συνειδητοποίησα πως χάρη στον Jimi έμαθα να αγαπώ πολύ τη μαύρη μουσική.
12. Sonic Youth – Waist: Τεράστια και αξεπέραστη αδυναμία. Εδώ και αν έπαθα σοκ με το πως ακούγονται οι κιθάρες και αν θυμίζουν κιθάρες… Το “Experimental Jet Set, Trash and No Star” ήταν το πρώτο album τους που αγόρασα το ’95 και, αφού το έλιωσα, πήρα και όλα τα υπόλοιπα και δε σταμάτησα να τους παρακολουθώ ποτέ.
13. Dead Kennedys – Your Emotions: Η πρώτη punk μπάντα που άκουσα ποτέ (από κασσέτα συλλογή που είχε μέσα κατα κύριο λόγο classic rock… χαχαχα), την περιόδο που πολλοί συνομίλικοι είχαμε μάθει τους Nirvana και ξεπερνούσαμε το metal. Η επόμενη κίνηση ήταν να δανειστώ όλα τα album τους από φίλο, του οποίου ο αδερφός είχε πλούσια δισκοθήκη, και να τα αντιγράψω σε κασέτες.
14. Unwound – Laugh Track: Μεγάλη αγάπη και αδικημένη μπάντα που έβγαλε αριστουργήματα.΄Ηταν ότι πρέπει για κάποιον που έχει εντρυφήσει στον ήχο των fugazi και θέλει να ακούσει κατί παρόμοιο. Ευχαριστώ πολύ το φίλο Λεωνίδα που μου τους έμαθε λίγο πριν κυκλοφορίσουν το “Challenge For a Civilized Society”.
15. Husker Du – Something I Learned Today: To “Zen Arcade” και το “Damaged” των Black Flag ήταν οι πρώτοι δίσκοι που άκουσα από τον φίλο με την πλούσια δισκοθήκη που προανέφερα και είπα «Ε όχι δεν είναι για κασέτες, θα παώ να τα αγοράσω». Έτσι και έγινε. Μία μέρα που δεν είχα σχολείο, φροντιστήρια και λοιπές μαλακίες, πήγα και τα αγόρασα μαζί και αυτές οι 2 μπάντες έγιναν κάτι σα θρησκεία για μένα. Να πω επίσης πως τραγουδόντας (στο μπάνιο)κομμάτια των Husker Du και των Sebadoh, έμαθα να τργουδάω. Grant Hart RIP
16. Minutemen – One Chapter in the Book: Τέλη 90s και ανακαλύπτεις πως, πέρα από τους Husker Du και τους Black Flag, η SST είχε προσφέρει πάρα πολλά στο αμερικάνικο underground… ‘Αρα δεν είναι ποτέ αργά να αποκτήσεις άλλη μια φέιβοριτ band ναούμε. Η οποία δυστυχώς είχε άδοξο τελος.. αλλά όταν ακούς κάτι που μπέρδευεi funk με punk και στιχάρες τόσο άψογα, νομίζεις πως ακούς να παίζουν 6-7 άτομα.. όχι απλά τρεις παίχτουρες. Όταν πρωτοήρθε ο Δάμος στη μπάντα τον έβαλα να τους ακούσει και του άρεσαν πολύ. Ομολογώ πως χάρηκα ιδιεταίρως που εκτίμησε αυτή τη γκρουπάρα.
17. Funkadelic – I Got a Thing, You Got a Thing, Everybody’s Got a Thing: 2002 και έχω βγει τσάρκα σε παζάρι δίσκων στο Ρόδον μετά απο κανα χρόνο αποχής από τις μουσικές για προσωπικούς λόγους και για πρώτη φορά θα αγόραζα CD σε παζάρι και όχι βινύλιο. ‘Επρεπε να ακούσω κάποια στιγμή αυτή τη μπάντα γιατί πάντα γούσταρα funk και πάντα μάρεσε το ονομά τους, οπότε ξεκίνησα απο το ντεμπούτο τους που βρέθηκε μπροστά μου. Μόνο που αυτό που άκουγα δεν ήταν απλά funk, ήταν πολύ καλύτερο.. soul, gospel, ψυχεδελίκό rock με λυσασμένες κιθάρες τίγκα στο fuzz και το wah, και οκ, μου πήρε τα μυαλά αυτή η δισκάρα. Κόλησε η “βελόνα” και έκατσε κουτί με τα λίγα μαθήματα jazz κιθάρας που έκανα και τις μάυρες μουσικές που άρχισα να ακούω όλο και πιο πολύ στη συνέχεια. Μόλς είχα κόψει τους μπάφους και αυτός ο δίσκος με έκανε να θέλω να ξαναπιώ αλλά όχι παιδιά μου, μη παίρνετε ναρκωντικά. Η μουσική είναι το απόλυτο ναρκωντικό. Όποιος θέλει να σπαταλήσει χρήματα να μου το κάνει δώρο σε βινύλιο. Ευχαριστώ.

”Playlist”