Στις 20 και 21 Σεπτεμβρίου, η Μαριλένα Σαλαμάνου αποχαιρέτισε το κλεινόν άστυ για ένα χορτοφαγικό διήμερο -μετά μουσικής- στο Levitation France Festival(παρακαλώ..)! Παρακάτω ότι είδε, άκουσε και φωτογράφισε για όλους όσους μείναμε στην Αθήνα και για το Music Society Webradio(ασφαλώς).
Kλασσικός τσακωμός και τις 2 μέρες του φεστιβάλ / Για το πόσο βαρετός ή μη βαρετός είναι ο τραγουδιστής Lee Blackwell / Τραγουδιστής των Night Beats το πρώτο βράδυ , τραγουδιστής των The Ufo Club το δεύτερο / Ενθουσιάζομαι με τη διασκευή στη Μισιρλού και αναρωτιέμαι εάν τα γαλλάκια τριγύρω γνωρίζουν ότι το κομμάτι αυτό έχει και στίχους / Rock and roll κιθάρες, και μπύρες άσπρες / Χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων στον εθνικό δρόμο που ονομάζεται «The ocean» μιας και καταλήγει στον Ατλαντικό / Για να ακούσουμε το « Always indigo, always indigo , everybody knows you like a hell of a show» το βράδυ της Παρασκευής / H έκπληξη ήρθε από μπάντες που δεν είχες ακούσει ποτέ πριν, όπως οι Δανοί Camera που έφεραν στο μυαλό τους Explosion in the sky – σε λιγότερο όμως λυρική Version / Και η συγκίνηση ήρθε όταν ο τραγουδιστής των Black Angels μοιράστηκε τη σκηνή με τους Wall of Death , λίγο πριν τη δική τους εμφάνιση / Oι Lola Colt σα να είχαν καταπιεί την Patti Smith – xωρίς όμως να πείθουν – ενώ τα αυτιά παραμένουν ακόμα ματωμένα από τους φασαριόζους The Telescopes / Ενα κοινό αμίλητο και ακούνητο σαν τα στρατιωτάκια που παίζαμε μικρά και ο Ν. να μου βάζει διλήμματα που πρέπει να αποφασίσω στο λεπτό «θα με κρατάς για να μη χαθούμε από την τσάντα ή από την μπλούζα» όταν αρχίζει να χορεύει διαολεμένα με τις πρώτες νότες του «Βlack isn’t Black» / Σιτάρ – πολύ σιτάρ / Χορτοφαγικά burger / Kαι λιγότερη ψυχεδέλεια από αυτή που θα περίμενε κανείς / Και εις άλλα με υγεία !