γράφει ο Duke Zappa (Famous Last Words / Bar το Ναυάγιο)

«θα βγούμε στους δρόμους, Δροσούλα, και δεν θα φοβόμαστε μη μας σημαδέψουν ίσα στην καρδιά ποτέ πια, πότε…»

Χθες τα ξημερώματα, πέθανε η Άλκη Ζέη. Τα λόγια για το έργο της είναι μάλλον περιττά. Πολύ λίγα πράγματα έχω να πω για την συγγραφέα που μας άφησε και άφησε πίσω της τεράστιο έργο. Γιατί δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να περιγράψεις την Κατοχή, την πείνα, την θηριωδία των Ναζί και των συνεργατών τους, αλλά και την αντίσταση στα αστικά κέντρα και στο βουνό και να την κάνεις κατανοητή σε ένα παιδί, παρά μόνο μέσα από τα μάτια του μικρού Πέτρου. Και μέσα από τα βιβλία της, στα βιβλία της, βλέπεις να περνά ένα μεγάλο μέρος της Ελληνικής και της παγκόσμιας ιστορίας όπως εκείνη την έζησε. Η απελευθέρωση, τα Δεκεμβριανά, η εξορία, η Τασκένδη, η ζωή “πίσω από το παραπέτασμα”, η Δικτατορία των Συνταγματαρχών, ο Μάης του ‘68, περνούν μέσα από τα μάτια του αναγνώστη σαν σκηνές από ταινία, μέσα από την διήγηση των χαρακτήρων που έπλασε. Και μαζί με αυτά, οι χαρακτήρες της που ενηλικιώνονται, άλλοτε περισσότερο και άλοτε λιγότερο βίαια και βρίσκουν την ανεξαρτησία τους.


More Posts for Show: Famous Last Words