Γράφει ο Απόστολος Στάικος
«Ο δονητής μου και γω σας ευχόμαστε καλή χρονιά». Αυτό είπε ο Μάρκος. Μέσα του, γιατί πως να πει τέτοιο πράγμα ο πρωθυπουργός της χώρας. Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς και ετοιμάζοταν να μαγητοσκοπήσει το τηλεοπτικό του μήνυμα για το νέο έτος.
Είναι η πρώτη φορά που εκείνος δεν είναι δίπλα του. Μετά από 7 χρόνια στην πρωθυπουργία και 7 πρωτοχρονιάτικα μήνυματα, είναι η πρώτη φορά που εκείνος δεν «χτένισε» το κείμενο και τα μαλλιά του.
Ο αγαπημένος του Υπουργός Επικρατείας ζούσε πια στο Λονδίνο και δίδασκε πολιτικές επιστήμες στο London School of Economics. Εγκατέλειψε την πολιτική και την χώρα για να μην ξεσπάσει σκάνδαλο. Ήταν μαζί για 3 χρόνια, μέχρι την βραδιά που το κλικ της φωτογραφικής μηχανής έριξε σκοτάδι στο Μέγαρο Μαξίμου. Γυμνός εκβιασμός. Κάτι περισσότερο από 1 εκατομμύριο ευρώ στοίχισε το κουκούλωμα.
Τον επόμενο μήνα θα πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στο Λονδίνο. Θα βρεθούν έστω για ένα κάφε, ελπίζει, και για ένα κρεβάτι. Αυτή τη φορά θα βγεί εκτός «προγράμματος».. Ο Μάρκος Πέτρου αγαπούσε τις πιάτσες. Οι πολιτικοί συντάκτες γνώριζαν πως τα ταξίδια του πρωθυπουργού διαρκούσαν λίγες ώρες παραπάνω από όσο έπρεπε, ίσως και μια ήμερα. Σε αυτό το διάστημα ο 55χρόνος άνδρας χανόταν σε στενά και λεωφόρους αναζητώντας τον ανδρικό έρωτα.
Η γυναίκα του και τα παιδιά ήξεραν τα πάντα. Σχέσεις πια τυπικές, αλλά όχι εχθρικές. Είναι αλήθεια πως είχε σκεφτεί και την αυτοκτονία. Έφτασε ψηλά, αλλά δεν έζησε την ζωή που ήθελε. Παγιδεύτηκε, φοβήθηκε και φόρεσε το κοστούμι του καλού οικογενειάρχη. Κάπου στα 40 σκέφτηκε να χωρίσει, όμως τότε ήταν που η πολιτική του χτύπησε την πόρτα. Της άνοιξε και ήταν σαν να παντρεύτηκε για 2η φορά. Η πιάτσα ήταν η διαφυγή του. Ντυμένος γυναίκα, με ξυρισμένα πόδια και κόκκινο κραγιόν έδινε και έπαιρνε λίγες στιγμές ελευθερίας. Στην Αθήνα, περνούσε με ένα μικρό, μαύρο citroen από την Συγγρού για να δει και να μυρίσει λίγο το νταραβέρι του αγοραίου έρωτα.
Η καμέρα της ΕΡΤ ήταν στη θέση της. Η κόκκινη γραβάτα ταίριαζε με τον μπλε φόντο πίσω από το βήμα. «Σε πόσο ξεκινάμε» ρώτησε ο Μάρκος. «Σε 5 λεπτά, κύριε Πρόεδρε» απάντησε ο οπερατέρ που τον ακολουθεί από την 1η μέρα της θητείας του.
Φώτα. 3, 2, 1 γράφουμε. Ήταν μια δύσκολη χρόνια, πετύχαμε πολλά και φέτος τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Καλή χρονιά! Αυτό είναι το ρεζουμέ των πρώτων 10 σειρών του κειμένου που κρατούσε μπροστά του. Συνέχισε λέγοντας, «Ελληνίδες, Έλληνες αυτό είναι το τελευταίο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα που σας απευθύνω. Τον επόμενο μήνα επισκέπτομαι το Λονδίνο, για να συζητήσω με τον βρετανό ομόλογο μου, το ζήτημα της επανένωσης των γλυπτών του Παρθενώνα. Αμέσως μετά ξεκινούν οι διαδικασίες για την εκλογή νέου πρωθυπουργού και προέδρου του κυβερνώντος κόμματος, ο οποίος και θα ηγηθεί της παράταξης στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Μοιράζομαι μαζί σας, το λόγο που με οδηγεί σε αυτή την απόφαση. Διαγνώσθηκα με καρκίνο πριν από δύο εβδομάδες. Γι’ αυτό και παραιτούμαι. Θα παλέψω με την ασθένεια σε θεραπευτικό κέντρο του Λονδινου. Σας ευχαριστώ για την στηριξη σας όλα αυτά τα χρόνια. Ευτυχισμένο το 2015». Είπε την αλήθεια.
Οι πρωθυπουργοί (1936)
Στίχοι – Μουσική: Μάρκος Βαμβακάρης
Ηλίας Βαμβακούσης – Οι πρωθυπουργοί
«Το τραγούδι μετά» είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Η ιδέα πρόεκυψε από άσκηση που Γιώργου Ανδρέου στο σεμινάριο τραγουδοποίας του Μικρού Πολυτεχνείου.