(όσο διαβάζετε μπορείτε να ακούτε αυτό watch?v=JzZ-Mgi1My4 )
Ε λοιπόν.
Πάντα τέτοια εποχή,όταν έμπαινε η νέα χρονιά,ένιωθα ότι θα είναι σίγουρα (μα σίγουρα σας λέω!) καλύτερη από τη προηγούμενη.
Αυτό το ύπουλο συναίσθημα που σε πιάνει κατά τη διάρκεια των γιορτών,είτε γιατί σε επηρεάζει το γιορτινό κλίμα,είτε γιατί φταίνε αυτές οι αμερικάνικες πάντα-είμαστε-ευτυχισμένοι-στο-τέλος ταινίες,είτε γιατί εντάξει,νέα χρονιά,διαφορετικά πράγματα.
(-Εδώ μπορείτε να γελάσετε ελεύθερα-)
Το παιδί που κρύβεται μέσα σου,ξεπηδά.Χαίρεσαι,γελάς και κάνεις και καμιά δέηση μπας και δούμε άσπρη μέρα(να χιονίσει ντε!).
Τα δώρα,τα χαμόγελα,ο χειμώνας,τα φωτάκια κάνουν τα Χριστούγεννα μια ξεχωριστή γιορτή,ενώ κάνεις και μια λίστα με υποσχέσεις για το έτος που έρχεται.(μιλάμε για τους υπερβολικάάάάά αισιόδοξους).
–υπόσχεση: θηλυκό (λόγιο: υπόσχεσις)
η διαβεβαίωση που δίνει κάποιος (οικειοθελώς ή όχι) ότι θα πραγματοποιήσει κάτι-
Φέτος ήταν λίγο διαφορετικά.
Το να υπόσχεσαι πράγματα σε άλλους και στον εαυτό σου,και στο πίσω μέρος του μυαλού να ξέρεις ότι δε πρόκειται να το κάνεις,είναι κομμάτι ανούσιο.
Οπότε,είπα να μην υποσχεθώ τίποτα.Μόνο να κάνω πράγματα που με γεμίζουν και με κάνουν να χαμογελώ(ειδικά αυτή την εποχή,που είναι πολύ πιο δύσκολο).
Η φετινή χρονιά θα ‘ναι ζόρικη.Τα “πρέπει” και τα “θα” ας κάτσουν σε μια γωνίτσα,αχρείαστα να ναι.
Ένα “θέλω” και ένα “μπορώ” να βγούν αγκαζέ στη σκηνή και τότε ναι,μπορούμε να συννενοηθούμε.
(ή τουλάχιστον έτσι νομίζω).
Γιατί όπως είχε πει και ο αγαπητός Charles Bukowski: “I wanted the whole world or nothing”.
-Annie-