γράφει ο ΠιΖήτα (Κι αν Είναι Θόρυβος, Μην τον …Φοβάσαι)

Βγάζοντας από την εξίσωση τα χρόνια των Τεσσάρων προγραμμάτων της Κρατικής Ραδιοφωνίας, τα ελληνικά στο Δεύτερο, τα Αθλητικά σε Πρώτο/Τέταρτο κι ΕΡΑ Σπορ, αλλά και την Κλασσική Μουσική στο Τρίτο (που με συντρόφευε σε αγχωτικά βράδια διαβασμάτων για φροντιστήρια κι εξετάσεις) και δίχως να τα υποτιμώ φυσικά, κάνοντας μια αναδρομή στην πιο «ενεργή ακρόαση» κυρίως στην τελευταία τάξη του Λυκείου και τις δύο ακόλουθες χρονιές, θα ήθελα να μοιραστώ Τρία Τραγούδια και Τρεις Στιγμές…

MAKE BELIEVE – leave me alone

Το τραγούδι (αρχικά σε 7ιντσο, συνοδευτικό του fanzine Rollin Under) που ουσιαστικά έκανε γνωστή την μπάντα των MAKE BELIEVE, οδηγώντας τους και στο Rock Zone (ή στο Αlternative Nation, νομίζω πως υπάρχει μια διχογνωμία στο μνημονικό μου) κι ουσιαστικά έγινε χιτάκι από τις συνεχείς ακροάσεις στον ΡΟΔΟΝ και φυσικά στα μπαρ πέριξ των Εξαρχείων. Από τις αναμνήσεις μιας και τότε, δεν είχαμε πάντοτε τα video clips, όταν με το Δημήτρη (να ΄ναι καλά, όπου και να βρίσκεται) αναρωτιόμασταν στο ΑΝ club για τους headliners Deus Ex Machina η συμπαθής κοπέλα με το κόκκινο μαλλί, το λουλουδάτο φόρεμα με τις Doc Martens, ήταν η Φλώρα Ιωαννίδη – ναι ήταν, και λίγους μήνες μετά την πετύχαμε και στο ξακουστό Farout της Ίου…

TRICKY – black steel

Τώρα δω, σίγουρα υπάρχει μια …διάσταση αναμνήσεων. ΟK, το 1995 υπήρχε ο ΡΟΔΟΝ fm, με άμεση σύνδεση φυσικά το συναυλιάδικο ΡΟΔΟΝ, υπήρχε παράλληλα κι ο Rock fm (να θυμηθώ κι εκείνο το «εγχείρημα» του Sky Rock στους 98 μεγακύκλους – θυμάστε μήπως) κι όπως και να έχει εκείνο το ντεμπούτο του TRICKY το “Maxinquaye” ακουγόταν παντού! Ανάλογα τις εκπομπές και τα γούστα των παραγωγών από μια φορά την ημέρα έως αμέτρητες φορές. Αποτέλεσμα, να πάω μαζί με τον Sotrek (ποιος να το φανταστεί πως θα καταλήγαμε συνεκδότες) σε κείνη την επική συναυλία του στο ΡΟΔΟΝ, με γεμάτο το κλαμπ στο σκοτάδι, τα ντουμάνια να μας παίρνουν τις μύτες και τα μυαλά – και να βιώνω τη δική μου μυσταγωγία κι ας μην είχα αντιληφθεί το μέγεθός της (ούτως ή άλλως εκείνη η περίοδος ήταν με διαολεμένες συναυλίες και δε γίνεται να μην σταθώ στους GIRLS AGAINST BOYS, που έχασαν τη θέση… λόγω του ότι στα χρόνια της μουσικής μου ωρίμανσης μπόρεσα και ξεπέρασα δίχως να λησμονώ και ν΄αγαπώ, τις κιθαριστικές μπάντες). Οπότε ναι, αυτή η διασκευή στους τεράστιους PUBLIC ENEMY ήταν ό,τι πιο «χάρντκορ» για τα τότε γούστα μου…

ΜΩΡΑ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ – κάτω στην πόλη

Είναι προφανές, πως δεν θα μπορούσε να λείψει κι ένα «ελληνόφωνο» τραγούδι. Η αλήθεια, είναι πως μετά την επιτυχία – πρωτίστως – που είχαν οι ΤΡΥΠ,ΕΣ (ευτυχής που τους είδα λάιβ σε Λυκαβητό φθινόπωρο ’93 και χειμώνα ’94 σε ΡΟΔΟΝ) αλλά και τα ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ, εκείνη την τριετία ’96-’99 στο περίπου ακούσαμε πολλά σαπάκια. Όμως υπήρχε μια underground σκηνή, που ήδη ξέραμε με εγγραφές κασετών κι ευτυχώς αγορές βινυλίων, βασικά από τη Wipe Out Records. Κυρίως punk,hardcore, αλλά και post. Αυτούς όμως τους ήχους τους έπαιζαν δυο μικρότεροι ραδιοσταθμοί, (δια)δημοτικοί ή κάτι τέτοιο. 94,10 Ηράκλειο (Αττικής) και 95,10 Πετρούπολη. Νυχτερινές ζώνες κυρίως, που άκουγα ενώ ήμουν ήδη στο κρεβάτι. Η «χαλάρωση» μετά τα πιεσμένα προγράμματα ήταν αυτή. Θα μπορούσα ν΄αραδιάσω πολλές μα πολλές μπάντες – πολύ πιο αγαπημένες, εγχώριες λέω, οκ; Αλλά επιλέγω αυτήν, μιας και δεν ήταν από Αθήνα – κυκλοφορία ΑΝΩ ΚΑΤΩ records – που παίχτηκε κυρίως επειδή προερχόταν από αυτήν ο Παυλίδης από τα ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ. Που την τίμησα για εντελώς…άσχετη (ίσως κι όχι) φάση, στις 28 Ιούνη του 2016 στη Λεωφόρο (50 χρόνια από την ίδρυση της Θύρας 13). Οκ, ας ακούσουμε την αιτία. Εξάλλου περιμένουμε πώς και πώς ελπίζοντας να μην περάσουν πενήντα χρόνια για την γιορτή που θ’ αγκαλιαστούμε, θα λικνιστούμε, θα χορέψουμε, θα κάψουμε (γιατί όχι), θα μεθύσουμε, ίσως και να ερωτευτούμε…

—αφιερωμένο στη (διαλυμένη) παρέα του 2ου Λυκείου της Αγίας Παρασκευής—

 


More Posts for Show: Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι