Το ήξερες ότι το κλάμα έχει νερό;

Νερό αλμυρό σαν κι αυτό της θάλασσας…

Βούτηξες ποτέ στα κύματά του;

Άφησες  ποτέ το σώμα σου να τραμπαλιστεί μέσα του ;

Ένιωσες ποτέ την ορμή του;

Έκανες ποτέ μακροβούτια κι απλωτές στα μήκη και τα βάθη του;

Έκατσες ποτέ στην ακροθαλασσιά του;

Το άφησες ποτέ, έτσι όπως έρχεται και φεύγει ήρεμο να σε μαλακώσει;

Έπαιξες ποτέ με τα πετραδάκια του;

Έβαλες ποτέ τα κοχύλια του στο αυτί σου, να ακούσεις τα μυστικά του;

Άφησες ποτέ τα αλάτια του στο κορμί σου, να αλλάξουν την γεύση σου;

Ή ακόμα κάθεσαι τα δειλινά και το αγναντεύεις από μακριά…

 βλέποντας να καταπίνει τους ήλιους σου…

 και εσύ μονολογείς: «Πω πω τι μαγεία!»

 

Θένη  /Α\