Αν κάποτε πίστευα οτι η μουσική είναι κάτι το ξεχωριστό από την κοινωνία μέσα στην οποία δημιουργήθηκε, αυτό το κάποτε είτε είναι πολύ μακριά, είτε είναι πολύ αφελής ως περίοδος. Αν και διατηρώ βάσιμες υποψίες ότι ισχύουν και τα δυο!
Πλέον αν κάποιος ακούει κλασσική μουσική και δεν σκέφτεται ότι ένας βασικός λόγος για αυτό είναι ο ελεύθερος χρόνος και το… χρήμα για ξόδεμα, που είχαν τα βλασταρια τους ,εκει στον Οίκο των Waldstein ή στον Οίκο των Wittelsbach καλά θα κάνει να το ξανασκεφτεί.
Αυτό φυσικά ισχύει και για όλες τις τέχνες από καταβολής κόσμου… χωρίς να εχω απτές αποδείξεις ακόμα, είμαι σίγουρος πως αυτός που ζωγράφιζε τις σπηλαιογραφίες στο Σπήλαιο της Altamira, όλο και καμιά απαλλαγή θα έπαιρνε από το κυνήγι για να τις κάνει. Και να είστε σίγουροι πως αν δεν υπήρχαν οι Μεδίκοι, ο Μιχαήλ Άγγελος το πολύ-πολύ να ζωγράφιζε ταβέρνες για να ζήσει, σαν τον Θεόφιλο,για να μην πω σαν τον Ν.Ηλιόπουλο και θεωρηθεί ότι προκαλώ.
Αλλά ας επικεντρωθούμε στην μουσική μιας και είναι η πιο «δημοκρατική» τέχνη, βλέπετε δεν θέλει εκπαίδευση για να την ακούς,και μάλιστα σε οσο πίο χαμηλής υποστάθμης μέρη γυρνάς, τοσο καλύτερη μουσική ακούς..Πάρτε για παράδειγμα τα πορνεία στο St.Louis και την Ragtime που έπαιζαν εκεί ή τα πεζοδρόμια-στέκια της Maxwell str. του Chicago και τα, ηλεκτρικώς ενισχυμένα, μπλούζ της!
Και το Rock `n` Roll που ακολούθησε εμπεριέχει δείγματα «διάκρισης».Ο λόγος που το μάθαμε εμείς είναι επειδή ασχολήθηκε μαζί του ο Elvis (Λευκός και Μεσοαστός) και όχι επειδή πριν από αυτόν μεγαλουργούσε κιθαριστικά ο Chuck Berry ή ερμηνευτικά ο Big Joe Turner .
Και όχι, δεν συμμερίζομαι την αντίδραση του Dyllan, μιας και η επανάσταση του τελείωσε όταν έφερε τον… ηλεκτρισμό στο Newport Folk Festival, ουτε συμφωνώ με τον καλύτερο κόσμο που φαντάστηκε ο Lennon, ειδικά αν θα ερxόταν όσο αυτός ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, βλέποντας τις… τρίχες του να μεγαλώνουν!
Όλα αυτά θα (ηθελε να)τα άλλαζε το Punk.
Kαι δεν μιλάω απαραίτητα για τους Sex Pistols (αν και ο στίχος «Don’t know what I want but I know how to get it», ήταν άκρως επαναστατικός). Υπάρχουν και οι Exploited και οι Crass και φυσικά οι Anti-Nowhere League.
Και επειδή μάλλον κάποιοι τώρα εχουν αρχίσει να ανακάθονται άβολα στις καρέκλες τους αναρωτώμενοι «Εμένα τι με αφορούν αυτά? Τι σχέση μπορεί να έχουμε εμείς στο 2011 με την Αγγλία των 70`s – αρχές 80`s?»
Χμμμ,άρχισε να μετράς: Κατάλυση κάθε έννοιας κοινωνικού Κράτους..Λιτότητα(οχι γία όλους)..Αβεβαιότητα..Ανεργία..Κοινωνική Αποσάθρωση..Συνεχή πίεση μεγάλου μέρους των λαϊκων στρωμάτων και ιδιαίτερα των νέων..Σου θυμίζει κατι?
Το punk δεν ηταν μουσική αξιώσεων,αλλά ηταν κίνημα..Ηθέλε αλλαγή,και την ήθελε αμέσως!
Αφού η Θάτσερ πίστευε οτι δεν υπάρχουν κοινωνίες αλλά μόνο άτομα,το Punk απάντησε ξεκινώντας απο την χαμηλότερη,για την Θάτσερ,αφετηρία ατόμων:την εργατική τάξη!
Γέλασε στα μούτρα της ψέυτικης,oπως αποδείχτηκε,ανθρωπιστικής επανάστασης των παιδίων των λουλουδιών.Δεν ήθελε να ξανακούσει για ψέυτικες ελπίδες απο ανθρώπους που παλιότερα έλεγαν τα ίδια και τώρα είναι στελέχη στις πολυεθνικές που ρήμαζαν την ζωή τους.Και φυσικά ηταν εναντίον σε κάθετι που είχε τον όρο art/progressive στην περιγραφή του!Το να ακούς Van Der Graaf Generetor και να κυκλοφορείς σε στέκια των punk,ισοδυναμούσε με άσκηση θάρρους και ανδρείας..Και πιστέψτε με, ΚΑΝΕΙΣ οπαδός των V.D.G.G. δεν ήταν τόσο γενναίος!
Δεν έκανε τίποτα επαναστατικό πέρα απο το αυτονόητο: επέστρεψε την Rock μουσική εκει που ανήκει.Μακριά απο μεγάλα στάδια, εμβληματικές “νιτσεϊκες” περσόνες, και τα τραγούδια κατάλληλα για ασκήσεις υπομονής σε Ζεν μοναχούς.Την επέστρεψε πίσω σε `σένα,στις δικές σου ανησυχίες,και στον δικό σου τρόπο έκφρασης..Και ναι,δεν χρειάζεται να ξέρεις κιθάρα,συγχορδίες,τονικότητες για να πείς κάτι,αρκεί να θέλεις να το πείς!
Kαι το Νew Wave του τίτλου,αναρωτιώνται ξανά, εκει πίσω στα τελευταία θρανία?
Απλά,αν το punk ήταν η μουσική μιας επαναστατημένης ή έστω, εν αναβρασμό εποχής,το New Wave ηταν το soundtrack μιας εποχής που έχασε την μάχη που δεν..δόθηκε ποτέ.
Η εσωστρέφεια του Goth και της New wave είναι σε πλήρη αντίθεση με την εξωστρέφεια και την διάθεση να αλλάξεις(βλ.ισοπεδώσεις) τα πάντα γύρω σου!
Τυχαία νομίζετε κυριάρχησε το μπάσο σε αυτή την μουσική?Παλαιοτερα οι bassplayers θεωρούνταν,κάποιοι περίεργοι τύποι που για κάποιο,επίσης περίεργο λόγο ,βρίσκονται στην ίδια σκηνή με τους μουσικούς. Kαι δεν μιλάω για την περίπτωση που παίζεις ..σφαλιάρες με τις χορδές του μπάσου,γιατί τότε είσαι προφανώς μάυρος με αφάνα μαλλιά,παίζεις funk και κανείς λευκός rocker δεν σου δίνει σημασία!
Ισως εδώ να έπρεπε να κάνω άλλη μία σελίδα ανάρτηση για την εσωστρέφεια που αναφέρω,αλλά αν κάποιος ακούει τραγούδια σαν αυτό των Cure ή αυτό των Joy Division και χρειάζεται να του μιλήσω για εσωστρέφεια ή εγώ έκανα λάθος copy-paste ή κάτι τρέχει με το μουσικό μου κριτήριο(..πράγμα διόλου απίθανο)!
Αυτο ηταν τελικά το New Wave..Χαρισματικοί δημιουργοί που χάθηκαν στις προσωπικες τους σκιές,αποδεχόμενοι την ήττα και αφήνοντας την μάχη και την αντίδραση για.. άλλους!
Γι` αυτό παραμένει πάντα επίκαιρο το ερώτημα, οτιδήποτε μουσική και αν ακούς,οπoιαδήποτε γνώμη και αν έχεις για το Rock,τον εξηλεκτρισμό του..Dylan ή το μήκος των τρίχων του Lennon.Αλλά και απο πιο πρίν, ακόμα και αν σου αρέσει η «Δημιουργία του Αδάμ» του Μιχαήλ `Αγγελου ή «Ο Κήπος των Επίγειων Απολάυσεων» του Ιερώνυμου Μπος,αν προτιμάς τον J.Haydn απο τον W.R.Wagner.To ερώτημα παραμένει και είναι τόσο παλιό οσο και οι βραχογραφίες στην σπηλιά της Altamira
Επειδή F.Fukuyama έκανε,ευτυχώς, λάθος.Μάχες για να δωθούν, πάντα θα υπάρχουν,οπότε..
Punk ή New Wave?
ΔημοςΚ.