Η ΚΑΛΠΙΚΗ ΚΟΝΤΡΑ
Ανάτριχα.
Την πρώτη φορά που η Βερενίκη άκουσε αυτή τη λέξη ήταν μόλις 8 ετών. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε είναι ότι η λέξη ανάτριχα μοιάζει με τη λέξη ανάστροφα.
Α ν α τ ρ ι χ α πρόφεραν τα λεπτά χείλη της ξαδέλφης της στο κοντινό χωριό. Το κοντινό χωριό απέχει 35 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Αθήνας και είναι η περιοχή Λιμήν Μεσογαίας ή αλλιώς το πιο γνωστό μας Πόρτο Ράφτη. Στο κοντινό χωριό η Βερενίκη κατοικεί κάθε Παρασκευή απόγευμα και στη συνέχεια το Σαββατοκύριακο. 15 ετών η ξαδέλφη τότε και, για να λαμπυρίζει λείο το δέρμα της κάτω από τις μίνι τζιν φούστες, είχε μάθει να ξυρίζεται κόντρα.
Απώτερος σκοπός της κοπής των τριχών στο μικρότερο δυνατό μήκος, τα γλυκά έφηβα αγόρια. Σαββάτο απόγευμα, άνοιξη και Μάιος και η μόνη έξοδος που η Βερενίκη μπορούσε να κάνει χωρίς τη συνοδεία της μητέρας ή του πατέρα ήταν να πάει στο γειτονικό Λούνα Παρκ με την ξαδέλφη. Αυτή κόντρα ξυρισμένη και η Βερενίκη αξύριστη. Στάθηκε να κοιτάζει την αεικίνητη δραστηριότητα. Μικρό σαν μπιμπελό το Λούνα Παρκ στο Πόρτο Ράφτη, αλλά μόλις περνούσε την είσοδό του ένιωθε να βρίσκεται στην Disney Land στο Παρίσι.
Απο τις 7 μέχρι τις 8, συγκρουόμενα και μετωπικές απρέπειες, γέλια και πόνος στον αυχένα. Μικρά πολύχρωμα αυτοκινητάκια σαν ψέματα, το ένα κόντρα στο άλλο.
Ακόμα Σαββάτο και βράδιασε. Μοσχαρίσιο κόντρα φιλέτο μαγειρεύει σήμερα η μητέρα. Το κομμάτι από τον 12° θωρακικό σπόνδυλο έως τον τελευταίο οσφυϊκό χωρίς τη λαπά. ‘Προσοχή! το κόντρα φιλέτο δεν ψήνεται όπως η μπριζόλα’, λέει στον πατέρα. ‘Δεν θέλει πολύ χρόνο και όταν το βγάλεις απο το τηγάνι χρειάζεται ξεκούραση 3 – 4 λεπτά για να κρατήσει μέσα τα υγρά του’.
Κόντρα φιλέτο και κόντρα η εικόνα της μητέρας να μαγειρεύει κρέας αντί για τον πατέρα. Για κάποιο ασύλληπτο λόγο, οι πατεράδες ανεξαρτήτως επαγγέλματος είναι πάντα και κρεοπώλες. Στις ειδήσεις, που πολύ φασαρία κάνουν, μιλάνε και αυτοί οι τρομακτικοί πολιτικοί. Σε ευθεία κόντρα πάντα. ‘Και αυτό τι σημαίνει; ότι είναι πάντα ευθείς και ειλικρινείς σε αυτά που φαίνεται να λένε με τόσο πάθος;’ σκέφτεται η Βερενίκη.
‘Δεν υπάρχει κόντρα με περιστροφές;’
Η μητέρα λέει στον πατέρα να αλλάξει επιτέλους κανάλι. ‘Δύο ώρες βλέπουμε ειδήσεις, ζαλίστηκα πια’, του λέει. Δεν έχει και άδικο. Ο πατέρας σαν να μην την ακούει. ΄Μην με προκαλείς και αλλάξω κανάλι χωρίς να σε ρωτήσω’ συνεχίζει η μητέρα. ‘Εσύ με προκαλείς που όλο μου πηγαίνεις κόντρα’, της απαντά.
Η μητέρα ακίνητη. Πουθενά δεν πηγαίνει. Η Βερενίκη δεν καταλαβαίνει. Τα μάτια το πατέρα μάλλον έχουν ξεκινήσει να γλιστράνε στον καταρράκτη.
Κυριακή πρωί και η Βερενίκη περιμένει την μητέρα να γυρίσει από την εκκλησία. Δεν σηκώθηκε αρκετά νωρίς για να πάει μαζί της. Η Βερενίκη αγαπά τις Κυριακές γιατί πηγαίνει σε ένα θέατρο για παιδιά και παίζει θεατρικό παιχνίδι.
Σήμερα, η κα δασκάλα τους ζήτησε να παίξουν έναν χαρακτήρα που δεν τους μοιάζει. Παραδείγματος χάριν αν κάποιος είναι ντροπαλός, η κα δασκάλα πρότεινε να υποδυθεί ένα όχι ντροπαλό παιδάκι ή ένα κοινωνικό ζώο. Αν κάποιος είναι πολύ γελαστός, μπορεί να παίξει έναν πιο αγέλαστο χαρακτήρα.
Ο κόντρα-ρόλος έμαθε στην Βερενίκη τις ιδιότητες ενός γενναίου λιονταριού.
Η Βερενίκη θα ήθελε να έχει ένα ζωντανό λιοντάρι – φύλακα, να στέκεται έξω απο το κουκλόσπιτο που έχει υποσχεθεί να της φτιάξει ο πατέρας για τα γενέθλιά της. Θα το φτιάξει με αγάπη και κόντρα πλακέ. Μέσα στο κουκλόσπιτο θα κατοικούν τα παιδιά της Βερενίκης. Οι κούκλες, τα ζώα και κάποια δέντρα.
Κυριακή απόγευμα και η Βερενίκη πάει με τη μητέρα και τον πατέρα επίσκεψη στη Θεία. Ο Θείος φοράει ένα σακάκι καφέ χρώματος με κόντρα ρίγα. Βλέπει αγώνα στην τηλεόραση και φωνάζει: ‘Ρε Παλιοκοντράκια’. Πάω κοντά του, με πιάνει από το μακρύ σγουρό μαλλί και μου λέει: ‘Το ξέρω, είσαι κορίτσι και λογικά το περισσότερο που θα έρθεις κοντά με την υδατοσφαίριση είναι πηγαίνοντας τα ποπ κορν στον άντρα σου την ώρα που βλέπει τον αγώνα, αλλά μάθε κάτι μια και έξω. Να επωφελείσαι από κόντρα δεν είναι δίκαιο. Το να βγαίνεις στην κόντρα δεν είναι τίποτα παραπάνω από ταχεία αντεπίθεση μετά από σφάλμα ή άτυχη επίθεση του αντιπάλου.’
Η Βερενίκη μέχρι σήμερα, δεν έχει ξεχάσει τη συμβουλή του στρογγυλού από τα ποπ κορν Θείου.
Δευτέρα πρωί και στο σχολείο η τάξη της Βερενίκης πάει εκδρομή. Από αυτές που αντί να παίζεις στον ήλιο, βλέπεις μουσειακά είδη. Μετά από 3 ώρες, η Βερενίκη ζευγαρωμένη με την ξανθομαλλούσα συμμαθήτριά της, έχει περπατήσει το Μουσείο Οίνου απ’ άκρη σε άκρη και έχει αποκτήσει βαθιά γνώση της ιστορίας του κρασιού, της ελιάς και του σιταριού. Και σαν να μην έφτανε το ξεποδάριασμα, να σου και οι αναμνηστικές φωτογραφίες στον κήπο του μουσείου.
Τρέχουν όλοι να πειραματιστούν με τις κάμερές τους. Η Βερενίκη νιώθει κουρασμένη. Ταυτίζεται με τη φωτογραφική μηχανή του απουσιολόγου της τάξης, που είναι σίγουρο ότι θα γεννήσει φωτογραφίες με ίκτερο, αφού την κρατάει όλο περηφάνια κόντρα στον ήλιο.
Δευτέρα και βράδιασε. Ο Φαίδρος είναι στο σπίτι. Ο Φαίδρος είναι ο μικροσκοπικός μπάσταρδος σκύλος της Βερενίκης.
Μετά από την πλύση στομάχου για τη φόλα που έφαγε σήμερα μοιάζει εξαντλημένος από τους εμετούς αλλά και χαρούμενος που είναι κοντά στην Βερενίκη.
Η Βερενίκη τον έχει έννοια. Για να τον φροντίσει την άγρια νύχτα με λίγες σταγόνες νερού για την αφυδάτωση, αποφασίζει να τελειώσει το παζλ της. 5000 κομμάτια και το λιμάνι Nyhavn με τα πολύχρωμα σπίτια στην Κοπεγχάγη αποκαλύπτεται. Η Βερενίκη θέλει πολύ να ταξιδέψει στη Δανία. Η μητέρα ξυπνάει στις 3.30 το πρωί και τη βλέπει να κουμπώνει τα τελευταία κομμάτια του παζλ.
‘Ακόμα όρθια Βερενίκη; Σε 4 ώρες ξυπνάς για το σχολείο.’ Η Βερενίκη της απαντά, ότι δεν είναι όρθια αλλά ξαπλωμένη. Απλά αντί για το κρεβάτι της είναι ξαπλωμένη στο πάτωμα ακριβώς δίπλα στο κρεβάτι του Φαίδρου και το παζλ της.
‘Τι να σου πω παιδί μου, είσαι σπάνιο είδος.’
‘Καληνύχτα, μαμά, εγώ δεν νιώθω τόσο σπάνια. Σπάνιο είδος είναι αυτός που είναι άντρας και έχει έκταση φωνής αντίστοιχη με μια σοπράνο. Ο κόντρα τενόρος είναι σπάνιο είδος και οι τίγρεις της Βεγγάλης, όχι εγώ.’
Από εκείνη τη νύχτα που η Βερενίκη περπατούσε νοητά τον πεζόδρομο της πόλης Stroget, η Βερενίκη μεγάλωσε.
Αλήθεια, πώς να μοιάζει τώρα… (η Βερενίκη)… ‘Αν κάτι τραβάει μπροστά, είναι η αγάπη’, σαν να ψιθυρίζει.
Πέρα από φράσεις που περιλαμβάνουν τη λέξη κόντρα, δεν ξέρω να γράψω κάτι παραπάνω για αυτό το θέμα. Προς μεγάλη μου έκπληξη αυτές τις μέρες, η κόντρα δεν χωράει πουθενά μέσα μου.
Ορθώνει τοίχους και δεν είμαι η λερναία ύδρα να τους καταβροχθίσω με κάθε ένα από τα εννέα κεφάλια μου.
Η κόντρα είναι σαγηνευτική και ανυπάκουη.
Εξουσιάζει και ικανοποιεί με αόρατη μαεστρία.
Διαλύει και ενώνει με αφάνταστο πείσμα.
Όμως στο τέλος, φανερώνεται κάλπικη.
Ποιος άνθρωπος μπορεί να πάει κόντρα στον θάνατο.
Ή αλλιώς, ποιος άνθρωπος δεν πασχίζει να προσπαθεί με κάθε έκφραση ζωής, να κάνει ακριβώς αυτό.
Να πηγαίνει κόντρα στον θάνατο.