Πίσω από την οθόνη, τεντώνεται και μου γνέφει. Τον κοιτάω βαριεστημένα. Αυτός ο κάκτος δε θα πεθάνει ποτέ. Εγώ θ’ απολυθώ κι εκείνος θα παραμείνει.…

Απότομη. Πεντάγραμμο η πλαγιά. Και σκαρφαλώνω. Πατάω σε ένα μι, πιάνομαι από ένα λα, ξαποσταίνω σε ένα στίχο, βαθιά ανάσα, με τρυπάει ένας άλλος, ξαναρχίζω.

Μια ενδιαφέρουσα  λέξη Ανωμαλία Και μόνο στο άκουσμα της παίρνεις στάση αμυντική Φοβάσαι το ανώμαλο Φοβάσαι το τέρας που φέρει μέσα του Και τα δικά…