Από τους άθλους ενός αθλίου,
ζωή φτιαγμένη,
βαλσαμωμένη.
Λαμπρή ιδέα μιας φαντασίας
που αρρωσταίνει,
όσο πηγαίνει.
Μπλέκω σφιχτά τα δάχτυλά μου
κι ανοιγοκλείνω νευρικά τα βλέφαρά μου.
Τί απ’ αυτά που πίστεψα ήταν αληθινό;
Από τους άθλους ενός αθλίου,
ζωή φτιαγμένη,
βαλσαμωμένη.
Λαμπρή ιδέα μιας φαντασίας
που αρρωσταίνει,
όσο πηγαίνει.
Δάκρυα ζεστά στα μάγουλά μου
που ένα-ένα εκτελούν τα όνειρά μου.
Τί απ’ αυτά που ήθελα ήταν αληθινό;
…η φωτιά του φόβου το βράδυ φουντώνει
κι ο ύπνος είναι αβάσταχτος σαν κόπος…
Άννα