Παρασκευή 18-02-2011
Βασικά γιατρέ, αυτή τη στιγμή είμαι ξενυχτισμένη -στη δουλειά είπα άρρωστη-
κ δεν έχω καμία όρεξη να σου γράψω αυτό που γράφω…
Κι αν θες, το σύστημα ”Έκθεση Ιδεών” για τη βδομάδα που πέρασε το βαριέμαι!
(Άσε που πιστεύω ότι μια μέρα θα πάρεις όλες τις εκθέσεις των ασθενών σου
κ θα τις εκδώσεις γράφοντας μέσα τις ψυχολογικές σου αρλούμπες, οπότε κ σ’ενημερώνω
προκαταβολικά ότι θέλω ποσοστά επί των πωλήσεων…)
Λοιπόν, τη Παρασκευή, μετά τη συνεδρία βγήκα για ποτό με τη Φωφώ-στο’χα πει άλλωστε.
Τίποτα δεν έγινε. Πίναμε κανά δύωρο κ μου’λεγε το δράμα της με τον αιώνιο Τάκη.
Σάββατο βράδυ, βγήκα με κάτι συνάδελφους του Τάσου, τις γυναίκες τους
κ βαρέθηκα τη ζωή μου.
Καθ’οδόν για το σπίτι έκανα σκηνή στο Τάσο γιατί γλυκοκοίταζε τη σερβιτόρα,
στο σπίτι πια τσίριζα και καταλήξαμε με αυτόν στον καναπέ και μένα Βασίλισσα και μόνη στο κρεβάτι.
Κυριακή ξυπνήσαμε με κρυάδες και έφυγα άρον άρον να συναντήσω Φωφώ για δράμα Νο.2…
Μετά γύρισα σπίτι να ετοιμάσω δουλειά για τη Δευτέρα.
Αρνήθηκα πεισματικά ν’απαντήσω στις κλήσεις που δεχόμουν-ειδικά του Τάσου-
πλήν αυτής, της ανηψιάς μου, που μου’λεγε όλο χαρά για έναν καινούριο ιντερνετικό σταθμό
που παίζει μια φίλη της.
65 άνθρωποι λέει, μαζεύτηκαν να κάνουν ένα σταθμό, στον οποίο πληρώνουν κιόλας
για το καλό της μουσικής…Έζησα να τ’ακούσω κ αυτό!
”Κάνουν κ σεμινάρια γύρω απ’τη μουσική κ ψυχολογικά παιχνίδια που σ’αρέσουν”, μου’λεγε.
…Προσπαθούν να μας χωρίσουν γιατρέ!
Δευτέρα, μέρα των ερωτευμένων κ τι να σου λέω!
Έκανα πίσω, ”λόγω της ημέρας” και έφτασα σπίτι, μετά τη δουλειά, με τη ψυχή στο στόμα
να παραγγείλω κ να καλοδεχτώ τον Τάσο…
Κουρασμένα συναισθήματα, σε ρομαντικό σκηνικό…
Η φίλη της ανηψιάς στην υπόκρουση αρχικά, μετά τηλεόραση κ τέλος σεξ πενταλέπτου με ξυλοκαϊνη.
Τρίτη, Τετάρτη σπίτι-δουλειά με έρωτες στην TV και ροχαλητά στο κρεβάτι…
Την Πέμπτη ο Τάσος ταξίδεψε για δουλειά κ εγώ γυρνώντας απ’αυτή έπεσα νωρίς…
Γύρω στη 1.00 το βράδυ ξύπνησα με κλάματα. Ύπνος δε μ’έπιανε…
Ετοιμάστηκα κ βγήκα μόνη.
Θυμήθηκα ένα φευγαλέο άγγιγμα ενός Barman και βγήκα να το αναζητήσω.
Βρισκόταν πίσω απ’τη μπάρα κ μαζί με τα ποτά μοίραζε υποσχέσεις…
μέχρι που εμφανίστηκαν κάτι γκομενίτσες και έκανε το ίδιο -άντρες!
Η μια εξ’αυτών μου ‘πιασε κουβέντα.
Για να μη στα πολυλογώ, γύριζαν οι δείκτες, γύριζαν κ τα σφηνάκια,
ώσπου βρέθηκα σε μια δίνη…
Με το κορίτσι δίπλα να πλησιάζει, τον Barman να φτιάχνεται στο ενδεχόμενο
των τριών μας μετά το κλείσιμο,
και μένα να ταυτίζομαι με το παραπεταμένο ξηροκάρπι
που στο τέλος κανείς δε θα το φάει και θα καταλήξει στο βρεμένο wettex
του Barman που αγάπησα…
Τα φώτα ανοίγουν και όλοι γύρω μου είναι μεταμορφωμένα τέρατα,
με κόκκινα μάτια κ άγριες διαθέσεις…
Φεύγω τρομοκρατημένη και στη Κλαυθμώνος κλείνω ραντεβού με το αλκοτέστ…
Γλυτώνω τη κλήση παίρνοντας τον τροχονόμο σπίτι μαζί μου.
Τώρα αυτός κοιμάται και εγώ σου γράφω γιατρέ.
Στον υπολογιστή παίζει ένας απ’τους 65 που σου’λεγα,
ένα τραγούδι μ’έναν ”καθρέφτη” κ κάτι ”πρόσεξε καλά”…
Σου στέλνω σχετικό link με τη ξεχασμένη Αφροδίτη Μάνου να τραγουδά
και εύχομαι να διαβάσεις το mail σύντομα για να μου πεις πως να διώξω τον τροχονόμο!
Τα λέμε τ’απόγευμα.
Μίνα Μαγκούφη
(Wiz )
More Posts for Show: