Είναι κάτι όμορφες ημέρες, κάτι Κυριακές πρωϊ που καταλήγουν σε ηλιόλουστα
μεσημέρια,σε παραλιακά ταβερνάκια με τα δυο πόδια σε οκτώ καρέκλες..
Εκεί που βλέπεις και συναντάς φιλαράκια,κ’ αγαπημένες φάτσες.
Εκεί που θα κάτσεις να πείς δυο κουβέντες ,τρείς βλακείες,θα γελάσεις
θα τσουγκρίσεις το ποτήρι και θα κλείσεις συνομωτικά το μάτι στο «άντε γειά μας».
Θα γίνουν οι γνωστές παραγγελιές,θα έρθουν τα ποτήρια,και τα πρώτα
πρίν τα δεύτερα..και χαθείς στο πλάφ πλούφ του καλοκαιρινού πια κυματισμού.
Δεν σε νοιάζει ποιος είναι δίπλα,απέναντι πιο πέρα.
Θες να καταπιείς τα μεζεδάκια και να ρουφήξεις εκείνο που ρέει στα ποτήρια.
Νομίζεις…
Έχουν σκάσει μύτη οι στρατιές των ελληνικών μεζεδοπωλείων και ταβερνείων.
Στην κουβέντα μας εμείς,και τι ωραία που είναι η ζωή όταν χαμογελάς ε;
Μα δεν προλαβαίνεις να ολοκληρώσεις τη σκέψη σου.
Σε έχει πάρει φαλάγγι η οικογένεια Χωραφά.
Άντρες-γυναίκες,κουμπάρες,ξαδέρφες,νονές και κουνιάδοι…παιδιά και παιδιά.
Από πού το έσκασαν όλοι αυτοί ;
Οι άντρες παραγγέλνουν και οι γυναίκες κουσκουσεύουν.
Τα παιδιά λυσσάνε.Αλλά λυσσάνε μιλάμε…
Τα αυτιά μας υποφέρουν.Ο τελευταίος θαλασσοκεφτές κάνει χρίτσι χρίτσι στο στόμα
μου γιατί είναι πασπαλισμένος με ελαφριά εσάνς άμμου!
Η αδιάφορη καθημερινότητά τους έχει αγγίξει και το δικό μας τραπέζι.
Εμείς απλά ακούμε δίχως να συμμετέχουμε..
Υπάρχει πρόβλημα με την έκδοση του δανείου,το τιμολόγιο της ΔΕΗ πήρε φωτιά,
στον ΟΑΕΔ πρέπει να κάτσεις 3μέρες για ένα κολόχαρτο…
-Σοφίαααααααααα (παράκρουση) έλα αγάπη μου να φάς μπριζολάκιααααααα!
-…………..(η Σοφία κάνει την απόλυτη σύνδεση με Κάϊρο)
-Έλα Κωστάκη να σου δώσει ο μπαμπάς μπιφτέκιιιιιιιιι.
(Αυτή δεν μπορεί.Κρατάει την τσουγάρα 2μέτρα και μιλάει για την φρέσκια φιλενάδα
του γαμπρού μιας άλλης αντιπαθητικής κυρίας.)
Ρίχνει κι ένα ρέψιμο το ένα σκληρό σερνικό της παρέας,αφού έχει μπουκώσει σχεδόν
ολόκληρο το Τρικαλινό λουκάνικο,που έχει πράσο και τον πειράζει στο στομαχάκι.
Το άλλο αντρικό σερνικό,κοιτάει με λαχτάρα τα οπίσθια της απέναντι όμορφης
νεαρής…και σημαδεύει με το πιρούνι το χέρι της παραπλεύρως μπουκωμένης
αδιάφορης κυρίας.
Εκείνη δεν ταράζεται,παρά μόνο όταν χτυπάει το κινητό της σε έναν ήχο ντιριντάχτα
και ρωτάει την απέναντι δεξιά της,αν το επεισόδιο στη Ζωή της Άλλης ήταν
επανάληψη προχθές.
Τα παιδιά δεν μαζεύονται,και οι φωνές για να μπουκώσουν διάφορες τροφές
αρχίζουν να εξοργίζουν τα βλέμματα των γύρω γύρω όλοι…
-Σοφίααααααα,δεν θα το πω ξανά.Μπρός.
Να σου πω,είχε και σε άλλο χρώμα αυτή την κουρτίνα η μόνο σαμπανιζέ;
(συνεχίζει απτόητη)
Έχω βυθιστεί σε απελπισία.Κι αν εγώ είμαι μουρλή,δεν μπορεί να είναι όλοι.
Δεν αντέχω την αγένεια,δεν θέλω άλλες κακόγουστες πληροφορίες.
Αγαπώ τα παιδιά,υπήρξα παιδί-μοναχοπαίδι κιόλας…
και θαυμάζω τα δυο κοριτσάκια στο πιο δίπλα τραπέζι,που τρώνε και συζητούν με
τους γονείς τους.
Ήρεμα έπαιξαν πρίν έρθει το φαγητό τους,και απολαμβάνανε την Κυριακάτικη βόλτα τους.
Το ένα ρώτησε τη μαμά του,γιατί κάνουν τόση φασαρία αυτά τα παιδάκια.
Και απαντάει μια σοφή ηλικιωμένη κυρία πιο δίπλα:
-Γιατί κουκλίτσα μου,και οι γονείς τους δεν έμαθαν ποτέ τι σημαίνει σέβας.
Μαμά;Τι είναι σέβας;………
Η δική μου μαμά ακόμα&σήμερα λέει:Το παδάκι σου&το σκυλάκι σου όπως το μάθεις..
Οι άντρες στην καρακοσμάρα τους έχουν ξεφύγει και χάσκουν.
Οι γυναίκες μιλάνε τελικά για τη Ζωή Της Άλλης,αφού η δική τους έχει χαράξει
«ανάλογη» πορεία και τα έχουν όλα λύσει,
η Σοφία έχασε το κινητό του πατερούλη και η μανούλα της άστραψε δυο σφαλιάρες
που το δικό μου μάγουλο έγινε μπλέ μαρέ.
Ήγγικεν η ώρα…
Τρείς άνθρωποι ταυτόχρονα σηκωθήκαμε και πήγαμε στο τραπέζι τους
με διαφορετικές κουβέντες ο καθένας μας.
Αφού μας κοιτάξανε με θαυμασμό,και ζήσανε την αποκάλυψη ότι μάλλον ενοχλούν
…οι άντρες συνέχισαν την κουταμάρα τους χαιδεύοντας τις κοιλιές τους
και η πιο λυσσάρα της παρέας μας ανακοίνωσε τα παρακάτω:
1.Δεν πάτε καλά,τι ζόρι έχουμε;Τραβάτε αλλού.
2.Αν δεν μπορείτε την κοσμοπολιτικότητα(έτσι ακριβώς,ναι) να πάτε στα μοναστήρια.
3.Άμα δεν θέλετε κόσμο να μην βγαίνουτε(ναι ναι) απ’τα σπίτια σας.
….πίνει μια γουλιά μπύρα,ρουφάει και μια γερή τζούρα και ρίχνει τα ρέστα της:
Εδώ χάσαμε ολόκληρο κινητό και εσείς θέλετε ησυχίες ;;;
Αι σιχτίρ μαντάμ… εσύ κι οι ζωές των άλλων σου !!!
maro*