Η λέξη μαγκιά είναι από αυτές που δεν έχουν άμεση μετάφραση στα αγγλικά και στις περισσότερες γλώσσες (όπως και το φιλότιμο)! Είναι γνωστό όμως ότι κάθε γλώσσα εξελίσσεται μαζί με τον λαό που την χρησιμοποιεί. Έτσι ενώ η λέξη κάποτε ήταν συνώνυμο του θάρους, της τόλμης, της συνέπειας κι ένα σωρό άλλο θετικών αξιών (συνώνυμο του Αλέξη/Γιώργου Ζορμπά εξ’ου και η παρακάτω φωτογραφία) η λέξη αυτή τα τελευταία χρόνια έχει καταλήξει (όπως και άλλες) να χάσει μεγάλο μέρος από το νόημα της. Και σήμερα θα αναφερθώ στην “ΜΑΓΚΙΑ” που υπάρχει στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου!
Με αφορμή αυτά που συνέβησαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στο Καραϊσκάκη και ασχέτως της ομάδας που “υποστηρίζει” ο καθένας, ένα είναι το σημαντικό συμπέρασμα:
Μα καλά είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσοι ΜΑΓΚΕΣ;
Πρώτα ας ξεκαθαρίσω ότι έχω παρατήσει την “υποστήριξη” των ομάδων εδώ και πολύ καιρό. Όταν με ρωτάνε, απαντάω “θεωρητικά ΠΑΟΚ” (λόγω καταγωγής), στην πράξη όμως δεν είμαι τίποτε, χαίρομαι όταν παίζεται όμορφα το άθλημα από οποιαδήποτε ομάδα (προφανέστατα εδώ και κάποια χρόνια το ποδόσφαιρο της Μπαρτσελόνα είναι χάρμα ιδέσθαι) και χαίρομαι επίσης όταν οποιαδήποτε ελληνική ομάδα παίζει καλά στην Ευρώπη (και το αντίθετο βέβαια). Η τελευταία μιάμιση φορά που πήγα σε γήπεδο να δω ποδοσφαιρικό αγώνα είναι στον τελικό του Euro το καλοκαίρι του 2004 (όπου πραγματικά το κλίμα ήταν γιορτή, αφού ήμουν στην κερκίδα με τους Πορτογάλους και πανηγύρισα σαν τον τρελό όταν μπήκε το γκολ του Χαριστέα και όταν ηρέμησα οι Πορτογάλοι δίπλα μου έδιναν συγχαρητήρια – ότι ακριβώς θα γινόταν δηλαδή αν κάποιος Πορτογάλος έβλεπε τον τελικό του Euro στο ΟΑΚΑ και πανηγύριζε το 0-1 της Πορτογαλίας εναντίον της Ελλάδας) και τον Οκτώβριο του 1992 στο ματς Uefa του ΠΑΟΚ με την Παρί Σεν Ζερμέν που σταμάτησε στο 45′ γιατί ακολούθησαν σημαντικά επεισόδια.
Το ωραίο με αυτό το ΣΚ και ό,τι ακολούθησε είναι ότι η κάθε μία μεριά που συμμετέχει σε αυτό το θέατρο του παραλόγου έκανε του κεφαλιού του (όπως κάνει πάντα δηλαδή)!
Κι έχουμε και λέμε:
1. Διαιτησία: Για άλλη μια φορά έκανε παιδαριώδη λάθη. Όντας απενεχοποιημένος (καθώς δεν υποστηρίζω ούτε τυπικά κάποια από τις δύο ομάδες) το ακυρωμένο γκολ του Παναθηναϊκού ήταν το λάθος που δεν παλεύεται με τίποτε. 4 παίκτες κάλυπταν το παίκτη που έβαλε το γκολ. Κατανοώ ότι άνθρωπος είναι και ο διαιτητής (και οι επόπτες) και λάθη μπορεί να κάνει, αλλά αυτό είναι η κλασική περίπτωση λάθους που “βγάζει μάτια”. Κι επιπλέον ο διαιτητής είχε και την ΜΑΓΚΙΑ να πει μετά τον αγώνα για την φάση του πέναλτι με το χέρι ότι “είχα δίκιο και ότι είχε προηγηθεί φάουλ στον Τοροσίδη” (και αυτό από κάποιο replay αποδείχθηκε λάθος κι επιπλέον δεν είχε σφυρίξει). Είναι σαν να σου λέει κάποιος που σου έβαλε προφανή τρικλοποδιά εκεί που περπατούσες ότι εσύ δεν πρόσεξες κι έπεσες πάνω στο πόδι του!!!
Επειδή δεν έχει νόημα η ανάλυση κάθε φάσης, αυτό που απλά δεν καταλαβαίνω είναι γιατί δεν υιοθετεί η ΕΠΟ/Super League/Επιτροπής διαιτησίας (ή τέλος πάντων όποιος οργανισμός είναι υπεύθυνος για τέτοιου είδους θεσμοθετήσεις) την απλή πρόταση που λέει ότι σε αμφισβητούμενη φάση διακόπτεται ο αγώνας για λίγα λεπτά μέχρι ο 4ος διαιτητής να δει την φάση στα άπειρα replay που υπάρχουν πλέον και να αποφασίσει ξεκάθαρα. Και αν η φάση είναι πολύ αμφισβητούμενη τότε παίρνει ένα ρίσκο ο 4ος διαιτητής και τελειώνουν όλα. Και δείχνει την φάση και στην μεγάλη οθόνη του σταδίου για να ηρεμήσουν και οι θερμοκέφαλοι οπαδοί. Δηλαδή οι Αμερικάνοι που το έχουν κάνει εδώ και πολλά χρόνια στο football μάλλον δεν είναι τόσο ΜΑΓΚΕΣ!!!
2. Φωτοβολίδες στο γήπεδο: Καλά είναι δυνατόν να μην μπορεί κάποιος να πιάσει τις φωτοβολίδες που φέρνει κάποιος μέσα στο γήπεδο. Και άντε δεν μπορείς να τις πιάσεις, δεν μπορείς να βάλει κάμερες και να πιάσεις αυτόν που την πετάει και να μην τον αφήσεις να ξαναμπεί στο γήπεδο και να πάει στο δικαστήριο να λογοδοτήσει για το κίνδυνο στον οποίο βάζει τους υπόλοιπους ανθρώπους. Από την άλλη μεριά μεγάλη ΜΑΓΚΙΑ να πετάξεις μια φλεγόμενη κροτίδα πάνω σε κάποιο παίκτη. Δηλαδή θα ήθελα να πάρει κάποιος συνέντευξη εκείνο τον άνθρωπο που πέταξε την κροτίδα και τραυμάτισε κάποια κοπέλα που εργαζόταν ως security (πριν μερικά χρόνια νομίζω ότι έγινε στην Τούμπα αν δεν κάνω λάθος και ακρωτηριάστηκε η κοπέλα).
3. Φίλαθλοι που μπήκαν στο τέλος μέσα στο γήπεδο: Μα καλά είναι δυνατόν να μην έχεις σχετικά καλά κλειδωμένα τα σημεία από τα οποία μπορεί κάποιος να μπει μέσα στον αγωνιστικό χώρο; Έχω πάει πολλές φορές στο συγκεκριμένο στάδιο για συναυλίες και θυμάμαι ότι έχει 3-4 σκάλες που μπορεί κάποιος να κατέβει για να μπει στο χώρο! Δεν αναφέρομαι στο επίπεδο των ανθρώπων που ενώ η ομάδα τους έχει κερδίσει, μπαίνουν στο γήπεδο να δώσουν μερικές… σε παίκτες της αντίπαλης ομάδας. Μεγάλη ΜΑΓΚΙΑ να κρύβεσαι πίσω από τον όχλο!
4. Πρόεδροι και παράγοντες των ομάδων: Εδώ η κατάσταση είναι τραγική. Δηλώσεις ΜΑΓΚΙΑΣ και λεκτικού χουλιγκανισμού αστείου επιπέδου. Πραγματικά ντρέπομαι για όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν τόσο υψηλές θέσεις σε οργανώσεις που επηρεάζουν τόσους πολλούς ανθρώπους. Οι δηλώσεις αυτές μου θυμίζουν παιδιά του δημοτικού που κάνουν τις πάπιες όταν κάτι “κακό” έχουν κάνει. Και οι συγγνώμες / ανακλήσεις δηλώσεων και οι αντίστοιχες απορρίψεις των συγγνώμων / ανακλήσεων δηλώσεων μου θυμίζουν σίριαλ πολύ χαμηλού επιπέδου (πόσες φορές αναγκάστηκα να γράψω την λέξη επίπεδο – μάλλον έχει να κάνει με αυτό που χρησιμοποιούσε η Ελένη Κωστίδου στην εκπομπή της: Επίπεδο – Δάπεδο)! Έχει πολλή πλάκα τώρα πια η δήλωση του Κου Μαρινάκη προς τους οργανωμένους οπαδούς πριν τον συγκεκριμένο αγώνα “Θα κερδίσουμε με τη μαγκιά μας, μη δημιουργήσετε επεισόδια“.
5. ΜΜΕ: Άλλο απίστευτο και αυτό! Η ΕΡΤ κάνει ότι δεν έχει γίνει κανένα λάθος της διαιτησίας, το MEGA αναφέρεται μόνο στις φάσεις που έφαγαν ξύλο οι παίκτες του ΠΑΟ και όχι σε αυτές που δίνουν και αυτοί καμιά ψιλή (γιατί και αυτοί εννοείται ότι είναι ΜΑΓΚΕΣ – και δεν μιλάω για την άμυνα, μιλάω και για την επίθεση που κάνουν και αυτοί) το STAR διατυμπανίζει μόνο τις δηλώσεις του ΠΑΟ. Καλά το γέλιο είναι οι αθλητικές εφημερίδες: Μόνο η μία μεριά υπάρχει και τίποτε άλλο. Τυφλοί και μονόφθαλμοί ΜΑΓΚΕΣ δηλαδή!
6. Το κράτος: Για άλλη μια φορά πρόχειρες δηλώσεις και κανένα ολοκληρωμένο σχέδιο για να τελειώσει αυτό το αστείο. Γιατί εννοείται ότι το κράτος μας εδώ και πολλά χρόνια δεν μπορεί να υλοποιήσει τίποτε που να έχει χρονικό πλάνο πέρα των 2-3 ετών. Και όσο αφήνεις μια κατάσταση για πολλά χρόνια ακυβέρνητη, θέλει πολλά χρόνια για να την διορθώσεις. Και κάποια κράτη βρήκαν την ΜΑΓΚΙΑ να διορθώσουν τα κακώς κείμενα σε ένα βάθος δεκαετίας όμως (βλέπε United Kingdom).
Κάπου εδώ τελειώνω με την απαρίθμηση κι έρχομαι στο σημαντικό ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Πέρα από τους 100-200-500 άντε 1000 θερμοκέφαλους-ανεγκέφαλους οπαδούς κάθε ομάδας που επιθυμούν να τα σπάσουν και να μην ασχοληθούν με κάποιο όριο λογικής με το άθλημα, οι υπόλοιποι θεατές δεν συνειδητοποιούν ότι αυτό που συμβαίνει είναι το θέατρο του παραλόγου. Και ότι αν δεν πηγαίνουν στο γήπεδο τότε είτε οι εμπλεκόμενοι παράγοντες θα αναγκαστούν να βελτιώσουν την ποιότητα του αθλήματος και των συνθηκών κάτω από τις οποίες λειτουργεί (μπας και ξαναδούν φίλαθλο να προσέρχεται και θεατή να τους παρακολουθεί στην τηλεόραση) είτε θα υπάρξει μεγάλος μαρασμός του αθλήματος οπότε θα σταματήσει τουλάχιστον αυτός ο σαματάς! Γιατί είναι εύκολο να συνειδητοποιήσεις ότι οι περισσότεροι άνθρωποι από αυτούς που κινούν τα νήματα σε αυτό το χώρο είναι ΤΖΑΜΠΑ ΜΑΓΚΕΣ!!!!
Alex