. κύματα
. κύματα
. κύματα
. κύματα
. κύματα
. κύματα κύματα
. κύματα κύματα
. κύματα κύματα
. κύματα κύματα
. κύματα κύματα
. κύματα κύματα
. κύματα κύματα
. κύματα
.κύματα. κύματα
. κύματα. κύματα
. κύματα. κύματα
. κύματα. κύματα
. κύματα. κύματα
. κύματα. κύματα
. κύματα. κύματα
. κύματα.
Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΚΥΜΑ
κύμα.
όπως ο γραφικός χαρακτήρας στο μικρό μπλοκάκι τσέπης.
όπως η αναπνοή στο κρύο.
όπως το χάδι στο μέτωπο.
όπως τα κλειστά μάτια λίγο πριν έρθει ο ύπνος.
όπως όλα αυτά που δεν βλέπουμε και φτάνουν στ’ αυτιά μας σαν μουσική.
μου έλεγε ο πατέρας μου:
‘θέλει πάλη και τρόπους η ζωή όπως και τα κύματα.
μέχρι να μάθεις να κυλάς μαζί τους’
ένα βράδυ μου είπες: ‘δεν σε παλεύω’.
αχ και δεν καταλαβαίνω.
κύμα και εγώ?
όχι τόσο καλά τα νέα, αν θυμηθώ το ποίημα.
μην σε κρατάω σε αγωνία.
πάρε λοιπόν αρχή και τέλος.
«Όταν έφυγα απο εκείνη τη θάλασσα, ένα κύμα προχώρησε μπροστά απ’ όλα. Ήταν ελαφρό και ευλύγιστο. Παρ’όλες τις φωνές των άλλων που το κρατούσαν απ’ το κυματιστό φόρεμα, κρεμαστηκε απο’το μπράτσο μου κι έφυγε μαζί μου χοροπηδώντας. Όταν φτάσαμε στην πόλη, του εξήγησα πως δε γινόταν, πως η ζωή στην πόλη δεν ήταν αυτό που σκεφτόταν με την νοημοσύνμη του σαν κύμα που ήταν και που ποτέ δεν είχε βγεί απο την θάλασσα. Με κοίταξε σοβαρά. «Οχι, είχε παρει την απόφασή του».
Η παρουσία της μου άλλαξε την ζωή. Το σπίτι με τους σκοτεινούς διαδρόμους και τα σκονισμένα έπιπλα γέμισε αέρα, ήλιο, πράσινες και γαλάζιες ανταύγιες, ένα πολυάριθμο και ευτυχισμένο πλήθος απο αντανακλάσεις και αντηχήσεις. Πόσα κύματα κάνουν ένα κύμα και πως ένας τοίχος, ένα στήθος, ένα μέτωπο στεφανωμένο με αφρό μπορεί να γίνουν ακρογιαλιά, βράχος ή
μόλος……………………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………………………………..
………………………………………………………………………………………………..
……………………………………………………………………………………………….
…………..Έφυγα, Εκεί στα βουνά, ανάμεσα στα ψηλά πεύκα και τους γκρεμούς, ανάπνευσα τον καθαρό και παγωμένο αέρα σαν μια σκέψη ελευθερίας. Σε ένα μήνα επέστρεψα. Είχα πάρει την απόφασή μου. Είχε κάνει τέτοιο κρύο που πανω στο μάρμαρο του τζακιού, πλάι στη σβησμένη φωτιά, βρήκα ένα άγαλμα απο πάγο. Δεν με συγκίνησε η αποτρόπαιη ομορφιά της. Την έβαλα μέσα σ’ένα σακί απο καραβόπανο και βγήκα στους δρόμους, με την κοιμισμένη στην πλάτη. Σ’ένα μαγειρίο στα περίχωρα την πούλησα σε ένα φίλο, γκαρσόνι, που χωρίς καθυστέρηση άρχισε με τον μπαλντά να την κόβει κομμάτια, που με προσοχή τοποθέτησε στους κάδους όπου κρατούν τις μπουκάλες παγωμένες.»
‘Η ζωή μου με το κύμα – Οκτάβιο Πάζ’
ΤΟ ‘ΝΕΟ ΚΥΜΑ’
αλήθεια τα κύματα είναι τόσο μέσα στην ζωή μας ;
είναι περίεργο. και όμως.
ό,τι βλέπουμε και ό,τι ακούμε, έρχεται στην ζωή μας με τη μορφή κυμάτων.
κοιτάζω στο wikipedia.
κύμα ονομάζεται μια διαταραχή που μεταδίδεται στο χώρο και το χρόνο.
να ανησυχώ ;
ό,τι βλέπω και ακούω, μια διαταραχή δηλαδή;
μέσα στην όμορφη και πάντα τρομακτική βροχή των συνειρμών, σκέφτομαι…
έχουν άραγε τα κύματα ηλικία;
έχουν ημερομηνία γέννησης και θανάτου;
και μεγαλώνοντας γίνονται μήπως και αυτά σοφά;
η απλώς αποκτούν μεγαλύτερη δύναμη εκτόπισης;
ένα βράδυ μου είπες: ‘ρωτάς συνεχώς ερωτήσεις σαν μικρό παιδί.
σαν να μην σου φτάνουν οι απαντήσεις’
αχ και δεν καταλαβαίνω.
πάρε άλλη μία.
έχουν ηλικία τα παιδιά ;
στις 6 Δεκέμβρη ήταν η γιορτή του Αγίου Νικολάου.
η Γεωργία στο facebook ανέβασε ένα τραγούδι και μου θύμισε το παρακάτω.
κάποιοι, στις αρχές της δεκαετίας του 1960 πιστέψανε.
σαν αθώοι ρομαντικοί.
ότι το κύμα γεννιέται.
‘Το ‘Νέο’ Κύμα’
…ήρθες αγάπη μου παλιά
…σ’ έφεραν γλάροι στη στεριά
ΤΟ ΜΕ ΓΑΛΟ ΚΥΜΑ
…Έι ψιτ? φοβάμαι
… Έι ψιτ? λυπάμαι
… Έι ψιτ? τον δρόμο μου έχω χάσει..
…Φωνή καμία.
…Παντού ησυχία.
…Λές και είμαι μόνη μου στην πλάση…
…Να μην υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος και να υπάρχουν τόσοι ανθρώποι …
(Καίτη Χωματά – Ει Ψίτ)
έχεις ακούσει ποτέ νέα σκληρά και αλμυρά σαν το κύμα που σε χτυπά σε φουρτούνα και τσούζει το πρόσωπο ;
εκεί έστειλα την κραυγή μου.
΄όταν άρχισες να πετάς πάνω από τις στέγες’ …
έτσι το είπε η Δανάη την Τετάρτη στην εκπομπή της.
εκεί την έστειλα.
στο Μεγάλο κύμα.
ένα βράδυ μου είπες: ‘όλα γύρω μου χρειάζονται ψυχρή ματιά και παγωμένο αίμα για να τα αντιμετωπίσω’
αχ και δεν καταλαβαίνω.
γονάτισε και προσευχήσου για τη δακρυσμένη ματιά
και το ζεστό σου αίμα, γιατί είσαι ζωντανός και μπορείς.
και μιλώντας για το Μεγάλο κύμα…
θα σου πω κάτι άσχετο τώρα.
θα σου πω την ιστορία πίσω από το μπρελόκ που σου πήρα δώρο.
Το μεγάλο κύμα έξω από το Kanagawa του Katsushika Hokusai απεικονίζει τρεις βάρκες σε τρικυμία να αντιμετωπίζουν ένα τεράστιο κύμα, ενώ στο βάθος φαίνεται το Βουνό Fuji. Ο πίνακας είναι εκτύπωση από ξύλινες μήτρες και εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1831.
Το μεγάλο κύμα έξω από το Kanagawa θεωρείται σαν το περισσότερο διαδεδομένο έργο της Ιαπωνικής τέχνης στον κόσμο. Έχει εμπνεύσει μουσικά έργα (Debussy’s La Mer- Η Θάλασσα ), και στη λογοτεχνία το ποίημα του Rilke (Der Berg – Το Βουνό).
Οι τρεις βάρκες που απεικονίζονται στον πίνακα είναι oshiokuri-bune, ταχύπλοες ψαράδικες βάρκες με δυνατότητα να μεταφέρουν διάφορα φορτία όπως φρέσκα και αποξηραμένα ψάρια, ρύζι, λαχανικά, κάρβουνα και κορμούς δένδρων
Οι βάρκες oshikuri αποπλέοντας από το λιμάνι, δεν επέστρεφαν παρά μετά από δέκα μέρες ταξιδεύοντας από και προς το σημείο ραντεβού με τα ψαράδικα σκάφη για να παραλαμβάνουν την ψαριά και να την μεταφέρουν γρήγορα στην αγορά του λιμανιού. Επειδή η ταχύτητα έπαιζε σπουδαίο ρόλο, κάθε βάρκα είχε οκτώ κωπηλάτες και δυο αμοιβούς.
Το μπλέ χρώμα των ρούχων των κωπηλατών φανερώνει ότι είναι άνοιξη ή φθινόπωρο, κυρίως όμως άνοιξη μιας και το φθινόπωρο συνήθιζαν να φοράνε ρούχα καφέ ή μαύρου χρώματος.
Το κύμα που φαίνεται στον πίνακα, το Μεγάλο κύμα χαρακτηρίζεται σαν τυπικό breaking wave που ονομάζεται pluming breaker. Τα κύματα αυτά που συνήθως ονομάζονται – λευκά άλογα ή πρόβατα – έχουν παρατηρηθεί να σπάνε με διαφόρους τρόπους. Συνήθως εγκλωβίζουν ένα κύλινδρο αέρα που καλύπτεται από ένα στρώμα νερού που κυλίεται και δημιουργεί το μέτωπο του κύματος.
Ένα άλλο είδος κύματος που ονομάζεται spilling breaker, σπάει στη κορυφή και ονομάζεται λευκό νερό και αποτελεί το σπασμένο τμήμα του κύματος, με αφρούς που δημιουργούνται από τις φυσαλίδες αέρα και γλιστράει στο μέτωπο του κύματος.
Ο Hokusai απεικονίζει πιο βαθιά το Μεγάλο κύμα – χρησιμοποιώντας τις αρχαίες ιαπωνικές παραδόσεις – οι αφροί του κύματος γίνονται χέρια που καταλήγουν σε απειλητικά δάχτυλα με αρπακτικά νύχια. Είναι οι στάλες από το σπασμένο κύμα που πέφτουν με μανία πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας και εκεί χάνονται.
ΤΟ ΚΥΜΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΟΥ
περίεργο δεν είναι? πώς οι μεγαλύτερες απειλές γίνονται στάλες που τελικά χάνονται.
παρηγοριά μια τέτοια σκέψη, μια και οι άνθρωποι δεν είμαστε παντοδύναμοι.
…οι καημένοι πόσες φορές μπερδευόμαστε.
όλα αυτά η Ειρήνη Β.Μ τα γράφει καθιστή σε μία κόκκινη καρέκλα γραφείου με ροδάκια και ύφασμα, έχοντας παρέα μια από αυτές τις χειμωνιάτικες ιώσεις.
το οπτικό της πεδίο φτάνει στα 11 τ.μ.
ακούει από τα μικρά ηχεία του υπολογιστή της:
…‘sailors they get all the money, soldiers they get none but brass;
how I love my rolling sailor, soldiers they may kiss my arse’…
και τί δεν κατασκευάζει το μυαλό της, για να προσαρμόσει την στατική στιγμιαία πραγματικότητά της σε μία διαφορετικη…
μια πραγματικότητα γεμάτη κίνηση στην απρόβλεπτη φύση.
ζαλίζεται…
θα ευθύνεται η γρίπη ή τα κύματα στην θάλασσα.
προτιμάει την βάρκα που μόλις αφήνει το λιμάνι.
θυμάται…
και άλλα λόγια του πατέρα της: …
‘όποιος πνίγηκε το μετάνιωσε’
η ώρα είναι 01.06 μετά τα μεσάνυχτα.
το κεφάλι της καζάνι και μία χλωμή άρρωστη όψη.
σε λίγο θα καλοσωρίσει τα κύματα Α (Άλφα), αυτά που δημιουργούνται όταν ο εγκέφαλος αδειάζει από τις αναμνήσεις και ριλαξάρει.
(αυτά που κυριαρχούν στα πρώτα στάδια του ύπνου)
και διαβάζει:
..θάλασσα λανθασμένη δεν γίνεται…
ή αν προτιμάς
..κανένα κύμα δεν κρατάει στο στήθος του κακία..
(Οδυσσέας Ελύτης – Μαρία Νεφέλη/Προσανατολισμοί)
Ειρήνη Β. Μ